Bir yazı ne kadar okunabilirse o kadar çok okumuştum. Bir duvar ne kadar izlenebilirse o kadar çok seyretmiştim. Her defasında daha yargılayıcıydı. Bazen gözlerini bana dikiyor ve işlediğim günahları hatırlatıyordu. Buna gerek yoktu, onları hiç unutmuyordum. Ama bazen beni bağışlıyordu satırlar. Bir anlığına yüklerimden, günahlarımdan kurtuluyordum.