Oysa o bir kadındı ve bu sıradanlıklardan uzak olmalıydı. Onun bakışları için şarkı söylenmesi gerekiyordu. Parmak uçlarına şiirler kondurmak gerekiyordu. Onun için kimseler yokken ağlamak gerekiyordu.
Bir oyundaymışım da ebe beni unutup gitmiş gibi. Yıllarca oyunun kaldığı yerden devam etmesini bekleyen bir çaresizdim. Soblenmek pahasına ortaya çıkıyordum ve kimseler varlığımı umursamıyordu.
Gerçek şu ki; bir tek kişiye bile olsa doğruyu rahatça söyleyebilmek için her gece dua ederek yatıyorum. Ertesi gün karşıma içtenlikli bir şekilde beni dinleyebilecek beni çıkarması için uykuya dalmadan önce Allah'a yalvarıyorum. Çünkü her geçen gün biraz daha yorulduğumu hissediyorum.
Çoğu zaman insanlardan uzak durmak için özel gayret sarf ettim. Seçici davranıyordum insanlar arasında. Bir insanın ne kadar kötüleşebileceğini, neler yapabileceğini iyi biliyorum.
Bil ki ey sevgili!
Ben seni aklımdan hiç çıkarmadım;
Ben sadece aklımı çıkardım.
Ve böyle bilsin bütün dünya,
Ben aklımı senin râmına değil,
Senin uğruna senden çıkardım.