Prensim de Prensim
Bazı ölümler düşünce yoluyla gerçekleşir. Bazı yaşantılar hissedilmez. Anılar bazen birer boşluktur.
Kitap grubunun bana yaşattığı bir içsel yolculuk. Budala. Sever misiniz saf insanları? Kendine zarar vereceğini bile bile doğruyu yapanları? Hadi gelin size bu kitabın bunlarla bağlantısını anlatayım.
İlk olarak 
Fyodor Dostoyevski'i size anlatmam
Kadınları çocuklara öldürtürler.
"İnsan olan öldüremez Esmeyi." [s.81]
Aah Esme .. Güzelliği dillere destan Esme, yılan Esme, ocağı batası Esme! Abbas'ın karasevdası, Halil'in zoraki nikâhlası, Hasan'ın biricik anası Esme..
Aah Esme.. Sen sevemezsin, mutlu olamazsın, yılansın, orospusun, suçlusun, ölmelisin Esme!
Güzelliğin ve iyiliğin ile esmemelisin Esme..
Yılanı (cehalet, töre) öldürseler de ESME'sin..
"İnsan, bunca güzel olunca, melek soylu, melek yüzlü, melek huylu olunca insanlar onu iflah etmezler Hasaaaaan, edemezler." [s.56]
Hasan 6 yaşında;
-Anan uğursuz Hasan, ananı öldür Hasann !
Hasan 7 yaşında;
-Anan katil Hasan, öldür ananı Hasaan !!
Hasan 8 yaşında;
-Anan orospu, anan soysuz! Öldür onu Hasan !!!
Hasan 9 yaşında; günâhsız anasının katili, toplumun cinnet geçirttiği; Çukurovalı Hasan, henüz 9 yaşında eli kanlı Hasan...
"Yılan yağacak Çukurun üstüne... Ateş yağacak... Çekirge yağacak, solucan, kaplumbağa, böğürtleç, kertiş yağacak... Adana selden, Ceyhan yelden, Misis yılandan, Tarsus bataktan gidecek..." [s.81]
Yağsın, yansın, yıkılsın Çukurova; Esme'nin adı, Esme'nin ahı, Hasan'ın suskunluğu yankılansın Anavarza dağlarında. Çünkü bir gün değil, her gün öldürdünüz Esme'yi !!
Yaşar Kemal; ruhun şad, mekânın cennet olsun büyük üstad.
paralar girsin diyedir kalantor kasalara
toprak sömürülsün diyedir ortaçağlarda
ışıksız kalsın diyedir bir koca ülke
karanlıkta boğazlaşsın diyedir güzel yüzlü insanlar
fabrikalar işçi yesin para kussun diyedir
Sayfa 26 - :)))
"İnsan, bunca güzel olunca, melek soylu,
melek yüzlü, melek huylu olunca insanlar
onu iflah etmezler..."
Sayfa 56 - Yapı Kredi Yayınları, 2012Kitabı okudu
Nerede herkesin hayran olduğu güzel yüzlü insanlar! Nerede gençliğine mağrur olan yiğitler! Nerede ihtişamlı şehirler kurup etrafını yüksek surlarla çeviren hükümdarlar! Nerede harp meydanlarının mağlubiyet tanımayan kahramanları! Zaman hepsini çürütüp yerle bir etti. Hepsi kabrin karanlıklarına gömülüp gittiler. Acele edin, acele edin! Vakit geçmeden aklınızı başınıza alın da ölüm ötesine bir an evvel hazırlanın! Kendinizi kurtarın. "
Şair Ceketli Çocuk/ Kazım Koyuncu
"Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Don Kişotlara, ateş hırsızlarına, Ernesto Che Guevara’ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik.
Teşekkürler dünya.”
-Kazım Koyuncu-