Robinson’un bile yanına Cuma’yı veren dünya, üzerinde yaşayan bütün insanları tanıştırma gibi hastalıklı bir saplantıya sahipken uzak kalmamız çok zor olacak gündüzün ve gecenin seslerinden.
Sayfa 69 - Doğan kitapKitabı okuyor
Mucize, tanrının elini koparıp dünyaya fırlatması ve sonra da ondan geri dönmesini beklemesidir.
...sonra vuruldu. Kim tarafından belli değil. Zaten bir önemi de yok.
Mermiler tetiğe basanın kimliğine göre saplanmaz ete.
Sayfa 93Kitabı okuyor
En kötü kabus bile iyidir hayatın kendisinden.
Karaktersiz bir piç olmak bazen en kolayıdır.
Dünyanın en zengin adamı kadar korkaksın! Oysa yoksulsun. Neden? Yoksulluğunun nedenini sormuyorum. Korkaklığını kastediyorum. Neden?
Anlayan şöyle der:
“Anlayamasaydım da ölecektim. Daha çok anlamak yormayacak tabutumu taşıyanların kollarını. Çünkü ne daha ağır oldum, ne daha büyük!”
Sayfa 181
Herkesin kendine göre bir şeyi var.
Sayfa 83
Hayal gücümüz kendimizden başkasını düşünmeye yetmez.
Herkesin bir hikayesi yok muydu? Başlayıp da bitiremediği. Çünkü kimsenin dinlemediği... İçine atmak, diye bir şey varken, anlatmaya ne gerek vardı?
En büyük hatam insanlardan cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. Hayatımın belli dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. Gözlerinin içine baktım beni bilsinler diye.
Ben bir hammaddeyim. Hatta sadece ben değil! Annem de bir hammadde. Kardeşim de bir hammadde. Arkadaşlarım hammadde. Komşularımız hammadde. Ve tabii ki rahmetli babam da bir hammaddeydi.
Ben ve hepimiz Türk devletine üretim bağı ile bağlı bir hammaddeyiz. Demirden, kromdan, tuzdan, bakırdan, bordan, petrolden farkımız yok. Yakılabilir, dondurulabilir, kimyasal olarak dönüştürebiliriz. Hatta nüfus yoğunluğumuz oranında sürdürülebiliriz de.
... gidiyorum. Hiçbir şey olmamış gibi. Aslında gerçekten de hiçbir şey olmadı. Olmuyor. Sadece insanlıktan çıkıyorum, o kadar...
Dünya, ben arayışına saygı duymuyor, hatta böylesi bir arayış içinde olanları cezalandırmak için çaba sarf ediyordu Dünya düzeneği,benini arayanlara acı vermek üzere kurulmuştu.