Bunlar, halkın "iyi gün dostu" dediği dostluklardır. Bir insan, faydalanmak için başkasını dost edinmiştir; kendine yararlı olduğu sürece hoşlanacaktır ondan. İşi yolunda olanların çevresini birçok dostun sarması bu nedenledir zaten. İşi bozulanları da bir yalnızlık kuşatır dört bir yandan. Dostlar denendikleri yerden sıvışıverirler. İşte bu yüzdendir onca uğursuz dostluk örneği: Kimi korkudan yüzüstü koyar dostunu, kimi korkudan ihbar eder. Başı sonu, ister istemez, birbirine uyar dostların: Çıkarı var diye dost olan kişi, çıkarı var diye de bırakır dostunu: Dostlukta dostluğun dışında herhangi bir çıkardan hoşlanırsa insan, dostlukla bağdaşmayan bir ödülden de hoşlanacaktır. O halde hangi niyetle dost ediniyorum ben?