Hiçbir şey o kadar basit değil. Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. Doğru değil insan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. insanı çürüten ölüm değil hayattır.
Sayfa 169
Leyla ile Mecnun
Babam öldüğünde orta sona gidiyordum. Okulun ikinci dönemi babası olmayanları müdür yardımcısının odasına çağırıp ayakkabı vermişlerdi. Bu ne şimdi demiştim kendi kendime. Hayır ayakkabıya da ihtiyacım yoktu ve bunu müdür yardımcısına anlatmaya çalıştım ama dinlemedi bile beni. Babası olmayan tüm çocuklara veriyorlarmış. Al dedi elime tutuşturdu ayakkabı kutusunu, gönderdi sınıfıma. O GÜN ANLADIM Kİ SENİN DERTLERİN KİMSENİN UMRUNDA DİYİL. Bu hayatta tek başınasın ve başkasından medet ummanın bu manası yok. Kendi sorunlarını yalnız kendin çözersin. Kimseye ihtiyacın yok.
Sayfa 233 - Kusurat yayinlari
Sırrını rüzgara fısıldarsan ağaçlara söylediği için suçlayamazsın.
Okur Takip Önerileri
Pusulanin hep kuzeyi gösteren ibresi gibi bir erkeğin suçlayan parmağıda daima bir kadını gösterir.