Nihayetinde kadın; kadın olmayı unutup sadece anne oluyor. Hatta eşine de annelik etmeye başlıyor. Fakat anneliği de çok sağlıklı olmuyor. Bütün ilgisini sevgisini çocuklarına yükleyince çocuklarını kendine bağımlı, hayata karşı güvensiz yetiştiriyor. Hayatını çocuklarına adadığı için onlardan beklentisi de çok oluyor. Bu beklenti çocuklar
𝕂𝕚𝕥𝕒𝕡 𝕐𝕠𝕣𝕦𝕞𝕦
Koca bir ömrü bir eve sığdıran nostaljik bir hikaye.
Mücellâ annesi Neyyire hanım 'ın uslu hamarat kızı. Babasız kız çocuğu nasıl büyür diyerek korkularıyla kızının üstünde hakimiyet kuran ve buna çıt çıkarmayan kaderine razı gelen Mücella' nın hikayesi. Hep başkalarının hikayesini dinlemiş ama asla kendi hayatını yaşayamamış, ona ne istediği hiç bir zaman sorulmamış bahçelerindeki ağaçtan bir adım öteye izinsiz geçemeden koca bir ömür evlenmeden annesinin dizinin dibinde geçip gitmişti.Heveslerini ,meraklarını hep baskılamış, hayatı düz bir çizgi halinde akıp giderken razı gelmişti payına düşene. Elinde işlemesi pilli cızırtılı radyosuyla pencerenin köşesinde hayatı seyretmeye alışkındı Mücellâ.Nazan Bekiroğlu kalemini çok seviyorum, kesinlikle tavsiyemdir. 
Nazan Bekiroğlu
Dışarda kuşlar ötüyor.
Dağlar kızıl ve çıplak.
Kavakların kılçıkları sarımtırak yaprakların altında kaldı.
Deminden beri koca bir leylek sabırlı ve hamarat,
önümüzdeki viranelikten çer-çöp topluyor yuvası için.
Burdan bakılınca şehir: terkedilmiş gibi bomboş görünmekte.
Uzaktaki saat on biri çaldı.
Bütün nikbinliğim, şu bitmez tükenmez nevi şahsına münhasır hazinem, dolup dolup taşıyor.
Pek yakında kurtulacağız, diyorum, inadediyorum.
Kestim mektubu.
Saatler geçti.
Avluya indim.
Nefis bir güneş var.
Ah, gözünü sevdiğimin bozkırı,
zerre zerre sıhhat topladığını hissediyor insan.
Nazım Hikmet Ran