Harcanıp gidiyor ömür dediğin...
Geçip gidiyor. Hayat önümden bir nehir gibi akıyor. Ne çok insan var diye düşünüyorum bu şehirde. Ne çok hayat. Ne çok hikaye. Ne çok telaş, korku, umut, endişe, ne çok gelecek ve hiç gelmeyecek ne çok gün, gece ... Bir anda bitiyor oysa her şey, sözleşmeler feshediliyor, dükkanlar kapanıyor, şirketler iflas ediyor, bir anda işten kovuluyor insanlar, birbirlerini terk ediyorlar anlamsız sebeplerle ve sonra başka insanlara koşuyorlar, başka işlere, başka evlere taşınıyorlar. Yeni hayatlar kuruluyor
kolayca, yeni başlangıçlar, umut hep. Hep boktan beş para etmez bir umut. Neyi arıyorsun, neyi bulacaksın? Bulursan yetecek mi, avunacak mısın bulduğunla bir ömür? Şu da olsun başka bir şey istemiyorum yalanına kaç kez inanacaksın? Nasıl olacak da dinecek aramak ve bulmak arzusu? Şu kadın aradığı adamı bulunca sonsuza kadar mutlu olacak, şu adam istediği işe kabul edilirse emekli olana kadar gık demeden çalışacak, şu kağıt toplayan çocuk altın bir yüzük bulduğu gün dünya onun olacak. ..
Hepimiz yalancıyız.
Sayfa 155 - Sel yayınlarıKitabı okudu
İnsan ömrünü hep sevgiyle geçirmeli diye düşünüyorum. Mutlu eden şeyleri kucaklayıp, mutsuz eden şeylerden uzaklaşmalı. Kendini tanımalı, kendini bağışlamalı, değer görmeyi başkasından beklemeden, evvela kendi değer vermeli kendine… Şükürle, umutla, ibadetle…
Ne de olsa “Harcanıp gidiyor ömür dediğin.”
Sayfa 30Kitabı okudu
Bir İnsan Ömrünü Neye Vermeli
Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Sayfa 175 - Doğan EgmontKitabı okudu
Bir insan ömrünü neye vermeli
Tükenip gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir
Savrulup gidiyor ömür dediğin
Yüreğin ürperir kapı çalınsa
Esmeyen yelinden hile sezerler
Künyeler kazılır demir sandıkta
Harcanıp gidiyor insan dediğin
Dışı eli yakar içi de seni
Sona eklenmedi önce gideni
Ayrılık gününün kör dereleri
Bölünüp gidiyor nehir dediğin
Bir insan ömrünü neye vermeli
Para mi onur mu kaç dikenli yol
Ağacın köküne inmek mi yoksa
Çırpınıp duruyor yaprak dediğin
Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Bir İnsan Ömrünü Neye VermeliKitabı okudu
Harcanıp gidiyor ömür dediğin...
Zaman çok enteresan bir şey... Bazen her şey durdu sanıyorsun, bu acı hiç geçmeyecek sanıyorsun ama zaman seni dinlemiyor. Kendi bildiğini okuyup yoluna devam ediyor. Fırıldak gibi dönüyoruz uzayda, sabahtan akşama kadar tepemizden binlerce bulut geçiyor. Bizim acımız da tasamız da çok ufak, çok önemsiz zaman içinde
Sayfa 367 - Can Yayınları
Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalanda bir yürüyende bir
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Sayfa 42
Mutlu eden şeyleri kucaklayıp, mutsuz eden şeylerden uzaklaşmalı. Kendini tanımalı, kendini bağışlamalı, değer görmeyi başkasından beklemeden, evvela kendi değer vermeli kendine… Şükürle, umutla, ibadetle… Ne de olsa “Harcanıp gidiyor ömür dediğin.“
Sayfa 30 - cezve kitap
Bir insan ömrünü neye vermeli, harcanıp gidiyor ömür dediğin...
Zaman yine akıyordu.
Haftalar geçti, bir aya yaklaştı. Zaman çeşitli şekillerde harcanıyordu.
Sayfa 247 - Martı Yayınları, 1. Baskı: Kasım 2018Kitabı okudu
Bir insan ömrünü neye vermeli
Harcanıp gidiyor ömür dediğin
Yolda kalan da bir yürüyen de bir