Dakikalar önce bitirdiğim, karın ağrımı unutmak maksadı ile okuduğum kitap...
Kitabı yarım bırakmaya karar vermiştim iki gün önce, öyle bir sıkıcılıktı.
Belki de ben artık bir şeylerden kolay sıkılır hale geldim bilmiyorum sayın okuyucu.
Ancak bu gece uyku tutmayınca bir an önce sabah olsun diye kitabı tekrar okudum. İyi ki de okudum. Kitabın iki ana karakterinden biri olan İlknur bana oldukça dokundu ki, iyi ki dokundu diyebilirim. Kendimi bu kadar özdeştirdiğim bir kitap karakteri daha çıkmadı satırlarda karşıma.
Kitabı genel çerçeve içinde değerlendirecek olursak eğer; bazı yerlerdeki uslup kaygısızlığı gibi gördüğüm cümleler beni üzdü. Ancak genel üslup gayet güzeldi. Hoş bana düşmeyen bir eleştiri belki bu lakin nacizane fikrim...
Karakterlerin varoluşu, betimlemeler, üslup etkileyici ancak asıl şok galiba son kısımda oluyor ki spoi vermeye niyetim yok ancak ben gayet açık bir şekilde şaşırdım. Belki de alışık olduğum aşk hikayeleri gibi bitmediği için ve aşina olduğum aşk hikayeleri gibi bittiği için emin değilim ama iyi ki okudum... Teşekkürler Tarık Tufan.