Var olsun hayal gücüm
Gözlerimi kapadığım dünyada herşey mümkün
Herşey hayal ya da meyal herşey
Neyi görmek istiyorsam o herşey
Susmak istiyorsam suküt
Durmak istiyorsam durak
Yaşamak istiyorsam ömür
Yitmek istiyorsam ölüm
Gözlerimi kapadığım dünyada herşey mümkün
Sizi bilmem,orası benim gördüğüm
Mutluluk var,yok hiç zulüm
Sevda var,görülmemiş söndüğü
Çocuk var,bölünmemiş güldüğü
Gözlerimi kapadığım dünyada herşey mümkün 
Seray Gülmez
Yaş Otuz Beş..
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Gurbet
Çocuktum,
Daha on yaşında ya vardım ya yoktum.
Hayal meyal hatırımda o gün halâ,
Başka bir pazar gecesiydi, bambaşka.
Evimizin duvarlarına sinmişti kederli bir hüzün.
Anladım çok sonra, hiç bitmeyecek bir gurbet arifesiymiş o gün.
Ve başladı yolculuk ertesi sabah,
Tozlu, rutubetli bir minibüs koltuğunda.
Omuzumda asılı kendi ağırlığımca bir çanta,
Ne katlamasını bilirim daha ne de yerleştirmesini dolaba.
Sekiz çocuk, hepsi bir yurt odasında,
En büyüğü daha on iki on üç yaşında.
Ağlar için için özlemle, yoklukla yoğrulmuş hayatlarına.
Sabah yorgan katlanacak, çarşaf gerdirilecek,
Hani para atsan üstüne zıp zıp edecek.
Akşam uzunca kuyruk ankesörlünün başında,
Duyunca ananın babanın sesini
Yerinden çıkacakmış gibi olur minicik yürekleri.
Çocuktum, çocuktuk.
On yaşımızda ya vardık ya yoktuk
Daha o yaşımızda koca adam olmuştuk.
Yaş otuz beş!
Ve bugün Cahit Sıtkı'nın "Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün." dediği yerdeyim.😊 Bu güzel eser artık daha bir anlamlı olacak benim için sanırım. Bu vesileyle şairin o muhteşem eserini hep birlikte hatırlamış olalım😊🙋🏻♂️
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı
Yağmurlar yağmıyor mu inceden ince
Rüzgarlar esmiyor mu serince
Bir sigara yakıyorum efkarlanarak
Çıkıp karşıma sen geliyorsun
Saçların ıslanmış oluyor
“Gel” diyorum duymuyorsun beni bir türlü
Seni böyle hayal meyal yaşamak çok zor
Uzanıp tutsam diyorum incecik ellerinden
Ellerim boşlukta kalıyor.
...
Yavuz Bülent Bakiler
"Hayatım boyunca kendimle ilgili olarak uzun açıklamalara girmekten kaçındım. Yani duygularımı bütün açıklığıyla uzun uzun anlatmadım kimseye. Bunu yapmak doğru muydu bilemiyorum ama bu böyle sürdü. İstedim ki bana bu kadar yakın olan insanlar birkaç kelimeyle, birkaç cümleyle, bir bakışla, bir nefes alışımla anlasınlar neler olup bittiğini. Çünkü ben böyle anlayabiliyorum. Eğer sahiden birinin yakınında duruyorsam, bu kadarla da olsa farkına varabiliyorum olup bitenlerin. Yakınlarında olmanın hakkını veriyorum ve bunu onlardan da bekliyorum..."
Tarık Tufan/Hayal Meyal
s.62
CAHİT SITKI TARANCI'YA CEVAP...
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz?
Bugün benim doğum günüm...
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
-Cahit Sıtkı Tarancı
"Hayal meyal seçebildiğim
bir şehirden, hiç var
olmadığım bir şehre
gitmek gibiydi...
Her şey."
Karamanoğlu Mehmet Bey'i arıyorum.
ARIYORUM
Karamanoğlu Mehmet Bey'i arıyorum
Göreniniz, bileniniz, duyanınız var mı?
Bir ferman yayımlamıştı;
bilinmeyen barış
Bir çocuk mutluluğun resmini çiziyor
İçinde toplar, tüfekler ve savaş uçakları
Barış hiç görememiş
Savaşın içinde doğan bu bebek.
Sanki bunlarsız bir dünya var olmamış gibi
Babasını hiç görememiş doğduğundan beri
Gözleri hep kapıda her an gelecekmiş gibi
Toplama kampına gelen herkeste babasının kokusunu arıyor.
Annesini ise hayal meyal hatırlıyor
Son nefesini verirken kanlar içinde
O acı feryadı kulaklarından hiç çıkmıyor
Çırpınırken üç askerin arasından.
Çocuk kaçmak istiyor uzaklara
Genzindeki çıkmak bilmeyen kan kokusundan
Kaçmak istiyor paramparça olmuş ayağından
İçinde bitiremediği savaştan kaçmak istiyor
Bir güvercin misali uçmak barışa
F.Başkan
Ey Efulim
O yollarda seninle yürümeyi ne çok isterdim
Daha çok isteklerim olacaktı senden
Ben sana babamı özledim diye çocuk gibi kollarında ağlayacaktım daha.
Ah Efulim kuşlar diyorum hep gurbete ben senin yanında niye gurbetliği yaşarım
söyler misin efulim neden kaçar gözlerim senden.
Sana bakıpta kendimi bulamamaktan mı korkuyorum
Ne var ki bir
17 Ağustos 1999 ...
Bundan tam 23 yıl önce, gece saat 03.02'de, Gölcük merkezli, 45 saniyelik bir sarsıntı. O sarsıntıda yitip giden hayatlar, yok olan canlar... O zamanlar 3 yaşındaydım, hayal meyal anımsar gibiyim sadece. Rabbim o günleri bir daha kimselere yaşatmaz umarım diyorum ve can verenlere Allah'tan rahmet, kalanlarına da 23 yıl geçse de bitmeyecek acıları için sabır diliyorum.