Halil Cibran'ın Ermiş'ini ilk gördüğümde, kişisel gelişim-felsefe tarzında bir kitap olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. Çünkü çok okunuyordu, çevremde gördüğüm insanların takdirini kazanmıştı ve ben de kitabın kısa, içten, samimi bir öyküden oluştuğunu sanıyordum. Ben kişisel gelişim sınırları içine giren kitaplara her zaman biraz önyargılı