Kitap yorumuna geçmeden önce Palyatif kelimesinin anlamını iletelim: Tıpta hastalığın tedavisinin olmadığı durumlarda hastanın acılarını gidermeye yönelik bir tedaviyi tanımlamak için kullanılır.
Kendimizi daima iyi, mutlu hissetmek zorunda hissettiğimiz şu zamanlarda acıdan aslında mümkün oldukça kaçıyoruz.
Mutluluğa koşup acıyı yadsıyoruz bir bakıma.
Özellikle sosyal medya ile zaman zaman yaşadığımız bir “ördek sendromu” var örneğin.
Halbuki burada gördüklerimizin aksine hiçbir hayat herkesin burada paylaştıkları, bize gösterdikleri gibi gerçek veya toz pembe değil.
Birçoğu gösteriş, abartı ve aslında göstermek ve olmasını istedikleri şeyler.
İşte bunlara şahit olduğumuz -mış gibi hayatlarda kendimize mutlak bir mutluluk hedefi koyuyoruz.
Halbuki burada kitapta bahsedildiği üzere acı olmadan mutluluk da olmuyor.
Acıdan öylesine kaçıyoruz ki her geçen gün kullanımı artan antidepresanlara mahkum oluyoruz.
Her şey zıttıyla güzel de diyebiliriz.
Acı olunca asıl mutluluğun ne olduğunu, önemini kavrayabiliriz.
Yani yazarımızın deyişiyle “acı hayattır.”