Hayatın Anlamı
1.kısım
Hayatın anlamı nedir?" sorusu hakiki bir soru mu yoksa yalnızca hakiki gibi görünen bir soru mudur?
Tanrı, stratejik bir amaçla dünyayı yaratmış göksel bir mühendis değildir. O, dünyayı yalnızca kendi memnuniyeti ve yaratma hazzı uyarınca yaratmış bir sanatçıdır.
Philosophical Investigations" gibi bir çalışmada
Dışarıdayken yapmayı en sevdiğim şeylerden biri insanlara gülümsemek. Buna verilen yanıtlar çeşitlidir. Bazen cevap alamıyorum çünkü onlara gülümsediğimi asla fark etmiyorlar. Ama bazen, büyük bir gülümseme bile olsa geri dönüyorum - sanırım bu zamanın yarısı olurdu. Ve onların gününün farklı olduğunu görebilirsiniz, tıpkı benimkinin o anda olduğu
Resmi para biriminde dolara mı geçilsin?(!)
İlk etapta ne kadar gayrimilli bir soru olarak geliyor değil mi?
Hatta şu cümleyi ortalama bir vatanseverin yanında kursan,
'Biz amerikan sömürgesi miyiz bre!' şeklinde cevap vermesi de kuvvetle muhtemel.
Peki gelinen durum itibariyle,
Ev sahibinden tutun, simitcisinden çıkın, öğrencisinden
Friedrich Nietzsche’nin Dr. Breuer Hakkındaki Notları, 16 Aralık 1882
Güneş ışığı altında başlayıp karanlıkta biten bir gezinti. Belki de mezarlıkta fazla oyalandık. Daha mı erken dönmeliydik acaba? Onu çok mu fazla düşünmeye zorladım? Ebedi dönüş çok güçlü bir çekiçtir. Ona hazır olmayanları kırabilir. Hayır! Bir psikoloğun, bir ruh çözümcüsünün
Sayfa 356Kitabı okudu
Doğum ve yaşamın arasında ince bir nokta var, doğarsın hatırlamazsın yaşarsın unutursun, ikili bir denklemin içinde bir yaşamdır benimkisi, ne arkamda insanlar var, ne de yanımda, bir ciğeri soluk kalbim, arada nefesimi tütün gibi sardığım hayatım, tek doğdum tek öleceğim. Benim hikayem okursanız tek sayfalık, yaşamak isterseniz kağıtlara sığmayacak kadar uzun, beni anlamak gerekir, sözümü kulağında, özümü kalbinde taşımak gerekir, ben intikamla bürünmüş ölümlere acımam, lakin bir serçenin yavrusuna yemek götürünce gözlerim dolar. Bugün benim doğum günüm, yine 365 gün içinde sığdırmışım bir ton hayal ve umut kırıklarım, ben yine umursamaz gülüşümle bakıyorum hayata, çünkü ben varsam yine 365 sonra bir bana ben kalır. Düş kırıklığından bir zindan kurmuşum yüreğime, öyle zifiri karanlık, öyle boğuk ki, görünce kabus sanıyorlar ama onlar bilmiyorlar, zindanımdan içeri ayışığı dolar, hafif bir yerde çalıyor Ahmet Kaya birazdan kudurur deniz martıların artında diye, keyfime yok diyeceğin nasıl bakarsanız ben öyleyim işte, öyledir benim doğum günlerim saç tellerinize kadar bilinmezlik içinde, gökyüzüne kadar saklanmış bir çocuğun kırmızı balonun da sakladım yüreğimi bulun bana o balonu mu en büyük hediyemi kaybettim ben içinde masumca bekleyen çocukluğumu. Neek
Annem Yok Artık
Annem yok artık. Beni düşünen kalbi yok. Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzluğun bir çıkar yol olmadığını biliyorum.
Annem yok artık, yeryüzü çok gördü onu,
Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını
Çok gördü,
Dalgın yüreğini çok gördü,
Bizim için çarpan, kaygılarla dolu yüreğini.
Annem yok artık. Bu kesin. Gelinecek bir yere
Okurken dinlenenler...
Kendi kitabımdan bir cümleyi olduğu gibi hatırlamak ne tarifsiz bir mutluluk. Tam da bu müziği dinlemeye karar vermişsem.
"Danzón No. 2 başladığında, huzurla dolar içi, hayat gibi bu müzik,
bazen sakin ve huzurlu; bazen coşkulu ve öfkeli, aynı benim gibi,
benim hayatım gibi diye düşünür."
§
Lotus 
Şeyma Reyhan Gözen
Maintenant III: Oscar Wilde Yaşıyor
1913 yılı, 23 Mart gecesiydi.
Eğer o kış akşamı hâlet-i ruhiyemi anlatmak isteseydim derdim ki hayatımın en kayda değer anlarıydı. Hayatımın acayipliklerini sunmak istiyorum size, doğasını garipliklerimin; tiksinç doğamı, beni daima doğru bir yola sevk olmaktan alıkoysa da asla hiçbir şeye değişmeyeceğim doğamı: bazen dürüst kıldı beni, bazen
I have become so numb.
Linkin park'ın Numb şarkısı kadar beni anlayan bir şarkı var mıdır şu son zamanlarda, bilemiyorum. Acı çekmek güzel, mutlu olmak çok çok güzel bir şey ama ya hissiz olmak? Hissizlik kadar çirkin bir şey olamaz sanırım. Ve daha da kötüsü, neden olduğunu bile bilmiyorum. Bir travmam olsa onu atlatmak için çabalarım ve düzelir başka bir şeyse yine gerekeni yaparım fakat bu bambaşka...
20imde dökülen saçlarımla birlikte galiba hislerimi de kaybettim. Ve onlar gidince bir sey üretmek için çabanız da olmuyor. Biriyle konuşmuyorsunuz, yazı yazmiyor ve fotoğraf çekmiyorsunuz. Neden yapasınız ki? Neden yapiyim ki?
Dolar 26 küsür bi sey olmuş wagner darbe yapıyormus yok denizaltı patlamış... gündemler de iyice sıktı. Ülkenin gidişatı da umrumda değil, öyle olsa bile takip edemiyorum artık. Her neyse pek bir şey diyesim de yok. Nightwish dinleyin arada da linkin park. Çok metalciyseniz eluveitie bakın ve hayatınız daha kötü olmadığı için halinize şükredin. Hiç olmasa hayatım böyle geçiyor... keşke umursasam...