Bugün, ölmek için güzel bir gün mü?
Sayfa 11
Senin sözcüklerin de bir yerlerde yazılmayı bekliyor.
Yaşamak, karanlık bir denizin kıyısında yürür gibi kaybolmanın kıyısında yürümekmiş; insanın kendisiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. Yalnızlık, hayatın içindeki küçük bir parça değil, hayatın kendisiymiş.
Tarık Tufan
"Ya hayat da böyle olsaydı? Ucunda bile olsa kötü, can sıkıcı kısımları ayıklanmış; sadece mutlu ve güzelliklerle dolu bir hayat... Kötülükleri kesip atabilsek ve iyileri kendimize saklayabilsek nasıl olurdu? İşte, Violet'la yapmak istediğim şey tam olarak buydu: Ona sırf güzellikleri sunup kötülüklerden uzak tutmak, böylece etrafımızı yalnızca iyilikle kuşatmak."
Sayfa 172Kitabı okudu
“Sen bir kilometre taşısın”..”yolun kıyısında bir kilometre taşı. Hiç istifini bozmadan, Melun’un yirmi yedi, Montargis’in kırk iki kilometre uzakta olduğunu belirtirsin. Hayatın boyunca da böyle yapacaksın.”
"Gözün Güneş'e varsın, ruhun rüzgara..."
"Ya da gönlün isterse enginlere, sulara."
Sayfa 198Kitabı okudu
Artık köklerim yoktu ama baştan sona altındım, akıyorum. İçimde binlerce kudretin yükseldiğini duyuyordum.
Üzerinde ne kadar ağırlık varsa dibe çöküşün de bir o kadar hızlı olur.
Bedenim tombullaşıp hantallaşmadan, gözlerimin feri sönmeden hayatın güzelliğini görmek niyetindeyim. Güzel bir nehir kıyısında yaşamak. Akan suların öykülerini dinlemek. Kıyıdaki yapraklar arasında uyuyabileceğim, öğlenleri kestirebileceğim....
“Ryan Cross gibileri, sen her ne kadar unutmak istesen de kim olduğunu hatırlatırlar.”
Sayfa 92 - TheodoreFınchKitabı okudu
"Bir an için beynini kıskandım.Benimki o anda o kadar sıradan geliyordu ki..."
"Kendini bildiğinden bu yana didinerek kurmaya çalıştığın konforlu hayat meğerse bir kuruntudan, zayıf bir örümcek ağından ibaretmiş;yaşamak, karanlık bir denizin kıyısında yürür gibi kaybolmanın kıyısında yürümekmiş;insanın kendisiyle mesafesi, dünyanın geri kalanıyla arasındaki mesafeden daha büyükmüş. Yalnızlık, hayatın içindeki küçük bir parça değil, hayatın kendisiymiş. "
Bundan ibaret değiliz.
Farklı bir beyinle ve iç dünyayla doğmak dışında bir suçu olmayan bu çocuklardan; masadaki kemik kömürlü bisküvileri yemek ve hikayelerini paylaşmak için burada olmayanlardan; amaçlarına ulaşan hiç şansı olmamışlardan kaçıp uzaklaşmak istiyordum. Bir akciğer veya kan hastalığı yerine ruhsal bozuklukları olduğu için belli ki hepsinin kabullendikleri ve utanç verici gördükleri bu damgadan uzaklaşmak istiyorum. "Ben obsesif-kompülsifim," "Depresyondayım," "Jiletçiyim," diyorlardı; sanki onları tanımlayan şey bunlarmış gibi.
Sayfa 283 - Pegasus Yayınları, +Kitabı okudu
“Ömrümün en coşku dolu anı. Dalgalanıyorum. Çağlıyorum. Akıntıdaki bir çiçek gibi bir o yana, bir bu yana salınıyorum ama kök salmışım, sırf bana gelebilsin diye. Gel, diyorum, ‘gel’.”
Sayfa 83Kitabı okudu