Heyecan gördüm; can sıkıntısı da gördüm. Ve can sıkıntısı daha iyiydi.
Sayfa 199Kitabı okudu
hepimiz yaşamla bağını az ya da çok kaybetmiş, kör topal idare eden insanlarız.
Sayfa 138Kitabı okudu
Kötülerin mutluluğu kapkaranlıktır.
Sayfa 219Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Kötü ne? İyi ne? Neyi sevmek, neden nefret etmek gerekiyor? Ne uğruna yaşanmalı ve ben neyim? Yaşam ne, ölüm ne? Hangi güç her şeye hükmediyor?" Bütün bu sorulara verilecek tek bir cevap vardı ve o da hiç mantıklı değildi: "Öleceksin ve her şey bitecek. Öleceksin ve her şeyin cevabını öğreneceksin, ya da soru sormayı bırakacaksın." Ama ölmek de korkunçtu.
Sayfa 518Kitabı okudu
Gençken hata yapmak suç değildir, fakat onlardan ders almamak suçtur.
"Eminim bir gün sen de hayatının kadınına rastlayacaksın evlat... Ve ona şöyle diyeceksin: 'Ben evli bir adamım.'"
"Hayat insanlar güldüğünde ciddiyetinden kaybetmediği gibi, insanlar öldüğünde de gülünçlüğünden kaybetmiyor."
"İhtiyarladığında, herkes senin daha akıllı olduğunu düşünür, halbuki o eski aptalsındır."
Aslında zaman zaman insanın acımasızlığı ‘vahşi’ sözcüğüyle ifade edilir ama bu, vahşi hayvanlara yapılan korkunç bir haksızlık ve hakarettir: Vahşi hayvan hiçbir zaman ustalık ve zevk almak bakımından bir insan kadar acımasız olamaz.
Kitaplar harika şeyler, size her şeyi, aklınıza gelebilecek her şeyi anlatır, elde çakmaktaşından bir bıçak, ortalığı fazla batırmadan bir adamın yüreğinin nasıl söküleceğini bile.
Babamla evlendiği gün, annemin o zamana kadarki en mutlu günüydü; boşandıkları gün de öyle.
Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler.
“Biz dostuz... Dost, henüz saldırmamış düşman demektir. Duydun mu beni?”
“Bazen kötüler, nadiren de iyiler kazanır. Çoğunlukla herkes kaybeder.”
“Yaşamak, benim kronik hastalığım.”