Yürek Çağrısı
Acılı yağmurlarla düşmüşüm yere
Tatlı su göllerine akamıyorum
Yüzüm yüreğim deprem dalgası
Bu gül kıyımlarına bakamıyorum
Her sevi bir türküdür bağrımda
Her öfke bir ağıt
Ağıtlar kuşatmış dört yanımı
Kendi türkülerimi haykıramıyorum
Şarkılarla bezeniyor ufuklar
Yüreğim patlıyor dağbaşlarında
Yüreğim
Sancımı duyar mısın yaralarında
Kuş seslerinde yas nağmeleri
Şarkılar sabır ve çile makamında
Mendilimde öfke çıkınımda bilinç
Uykusuz kalır mısın kitaplarıma
Dudaklarımda hüzün
Avuçlarımda sevinç
Kulak verir misin çığlıklarıma
Dağları aşarak gelmişim sana
Demir kapıları kırarak
Işık olur musun karanlıklarıma 
Adnan Yücel
Haykıramamak
Kalbimin en derinine saklamışım seni
Ne çıkmanı istiyorum
Ne de çıkarmak.
Sevgimi avaz avaz susarak yaşıyorum.
Güzel yüzüne söylediklerimi,
Gözlerine bakarak hissettiklerimi,
Yanımdayken yaşadığım mutluluğu
Haykırmak istiyorum ama haykıramıyorum.
Kalbim kırılıyo hemde çok, özgürce haykıramıyorum bile
Sana ihtiyacım var.
Suya, havaya, ışığa bu kadar hasret çekmedim. Kafam bozuk. Seni deli gibi seviyorum. Öleceksek beraber ölelim. Hep bir kâbusu yaşıyor gibiyim. Koşamıyorum sana. Gel diye de haykıramıyorum.
Cemil Meriç
.
Her sevi bir türküdür bağrımda
Her öfke bir ağıt
Ağıtlar kuşatmış dört yanımı
Kendi türkülerimi haykıramıyorum
Adnan Yücel
.
Sensiz
Yüreğimde fırtınalar kopuyor
Gözlerimin önünde sürekli aynı sahne dönüyor
Hasretten çılgına dönen bakışlarım sızlıyor
Vuslata eremeyen kalbim çıldırıyor
Hissetmiyorum
Kokunu taşımadan esen rüzgarı
Yeryüzüne sıcaklığını taşımayan güneşi
Sen öğrettin zaten "Gitme" kelimesini de bana ve ben şimdi o kelimeyi bile haykıramıyorum sana. Meğer sesim soluğum senmişsin benim. Sen yokmuşsun artık ve ben bunu bugün farketmişim...
Nefes alamıyorum,
Bağıramıyorum,
Ağlayamıyorum,
İçimdekileri haykıramıyorum
Boğuluyorum ..
Özgürlüğe vurgunum
Gözyaşlarım; yeşertir mi dağlarımı, bilemem.
Yüreğimdeki ateşi söndüremedi, söndüremiyor.
Bir filiz olur da yeni filizlere umut olur mu, bilemem.
Yüreğimdeki filizi büyütemedi, büyütemiyor.
Ben ki özgürlüğe vurgunken,
Köleleştim, köleleşiyorum.
Hani güzel annem, hani başımı kaldırdığımda doğruyu haykırmak için, yapma derdin, yapmadım, yapamadım ve artık hiç yapamıyor, haykıramıyorum.
İsterdim ya başım hep dik, lafım hep doğru olsun.
Kestiniz dilimi, konuşamadım, eğdirdiniz boynumu,
Artık, dik durmuyor, duramıyorum.
Özgür ise, hiç olmadım, olamıyorum.
Zira Köleleştim, köleleşiyorum.
Hasret
Saçlarım hasret sevgiyle okşanışa.
Yüreğim hasret sevildiğini bilmeye.
Hasret yüreğim çırpınışlara.
Bedenim hasret bir yudum heyecana.
Duygularım hasret bir gün ışığına.
Konuşmalıyım, konuşamıyorum.
Haykıramıyorum…
Anlatamıyorum…
Yalnızca ağlayabiliyorum…
Ne komik, ne acizlik!🫠🌼🕊️