Bir hayvanın hayatında yoksulluktan ve kölelikten başka bir şeye yer yoktur. Hakikat bundan ibarettir.
Bir hayvanın yaşamı , sefaletten ve kölelikten ibarettir ; işte bizim apaçık gerçeğimiz budur ..”
Sayfa 8Kitabı okudu
"Hiçbir hayvan, hiçbir hayvanın efendisi değildi."
Sayfa 131Kitabı okudu
Hiçbir hayvan iki ayak üstünde yürümüyordu. Hiçbir hayvan, hiçbir hayvanın "efendi"si değildi. Bütün hayvanlar eşitti.
Sürdürdüğümüz bu yaşamın doğası nedir? Kabul edelim: Yaşamlarımız sefil, yorucu ve kısa. Doğuyoruz, bizi hayatta tutacak kadar yemek veriliyor ve becerisi olanlarımız güçlerinin son damlasına kadar çalışmaya zorlanıyor; işe yaramaz hale geldiğimiz anda korkunç bir zulümle katlediliyoruz. İngiltere'de bir yaşını doldurmuş hiçbir hayvan mutluluğun ya da dinlenmenin anlamını bilmez. İngiltere'de hiçbir hayvan özgür değildir. Bir hayvanın yaşamı sefalet ve esarettir: İşte yalın gerçek budur.
Sayfa 3
Hiçbir hayvan, hiçbir hayvanın efendisi değildi. Bütün hayvanlar eşittir.
Sayfa 141 - Gönül YayınlarıKitabı okudu
bir hayvanın hayatı mutsuzluk ve kölelikten oluşuyor: basit gerçek bu.
Sayfa 14Kitabı okudu
Yaşlı ve tecrübeli bir hayvanın yaptığı konuşma ile diğer hayvanların da aklı başına gelir.
Yaşlı olan hayvan; Arkadaşlar biz hep bu insanlar için çalıştık ama onlar sürekli bizi ezdi. Emeğimizin karşılığını hiç almıyoruz aksine biz onlara çalışarak onları güçlü kılıyoruz. Oysa biz birlik olup baş kaldırırsak yaptığımız işin karşılığını eşit bir şekilde alırız. Çiftlikte yaşayan insanları kovup çiftliği biz yönetmeliyiz. İnsan ve hayvanlar arasında bir savaş olur ve hayvanlar amacına ulaşarak insanları ordan kovarak çiftliği yönetirler. Çıkardıkları 7 emire her hayvanın uyması gerektiği vurgulanır. Emirler bu şekilde; iki ayak üstünde yürüyen herkesi düşman bilinecek ve insanlara ait ne varsa ondan uzak durulacak ve bütün hayvanlar eşit bir şekilde yaşayacak ve en önemlisi bir hayvan başka bir hayvanı asla öldürmeyecek. Kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi bu emirler, kitabı okurken hoşuma gitti doğrusu öyle umuyordum insanların uymadığı emirlere hayvanlarına uyacağına ne yazık ki zamanla hayvanlarda bu eşitliği bozarak onlara benzemeye çalışmış.
Kitabın sonundaki cümle her şeyi açıklamış.
●Dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor; ama onları birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.
Bir hayvanın hayatı sefaletten, kölelikten öteye gidemez.
Sayfa 9 - VenedikKitabı okuyor
