Acaba böyle bir şey olabilir mi, yani insan hayatında iz bırakan hatıraların kendisine hiçbir şey ifade etmediği, etrafına baktığında anlatacak hiçbir hikayesinin kalmadığı bir döneme girebilir mi, merak ediyorum. Sanki oradaki isimsiz, belleksiz nesnelerle birlikte değilmişsin gibi, sanki hayatını oluşturan ufak tefek parçaların arasında artık yerin yokmuş gibi, sanki hiç olmamışsın gibi.