Sevecek o kadar şey varken sevgiyi bencilce bir tek insana bağlamak yanlış. Çevremizde ailemiz , arkadaşlarımız, kitabımız, hayvanlar, çiçekler gibi bir çok şey var. Sevgimizi sınırlamamalıyız. Hepsinin sevgimize ihtiyacı var.
Bir kız, iki dirhem bir çekirdek giyinmiş bir oğlanla evlenmesine engel olan babasına "Bunu ödeyeceksin." dedi ve kendini öldürdü. Ama babası hiçbir şey ödemedi. Herif balık avlamayı çok seviyordu. Üç pazar sonra ırmağa gitti ve "Unutmak için..." dedi. Doğru söylemişti, unuttu da. Aslında bunun tersi şaşırtıcı olurdu. Birilerini cezalandırmak için kendimizi öldürmeyi düşünürüz, oysaki ona özgürlüğünü vermiş oluruz.
"Ölüler hep dirilmek ister. Sense hala hayattasın ve mücadele ediyorsun, ölemezsin! Hayat sana anne ve babandan bir hediye. Eğer yaşamak istemiyorsan bunu önce onlara sormalısın."
Gözyaşlarını silerken, "Anne ve babam uzun süre önce öldüler” dedi.
"O zaman yaşamak için daha çok sebebin var.”dedim.
Ah, sana nasıl bağlandım! Seni gördüğüm ilk andan beri seni bırakamadım! - Bu fiyonk benimle birlikte gömülsün. Onu bana doğum günümde hediye etmiştin! Her şeyi karmakarışık bir hale getirdim! Ah, bu yolun beni buralara getireceğini hiç düşünmemiştim! - Sakin ol!
Silahlar dolu - Saat on ikiyi vuruyor! Buraya kadarmış! - Lotte! Lotte, hoşça kal! Hoşça kal!