Evladının iyiliğini ister hep anneler...
Çocukların itiraz sebepleri çeşitlidir…
Fakat anneler sanki hep benzeri kaynaktan
faydalanıyorlarmış gibi, ortak bir dil kullanırlar…
Yurdumuzun dört bir yanında her anne, aynı serzeniş dilinden, aynı kalıplaşmış ifadeleri kullanır…
Nasıl bir tenasüptür, nasıl ortak kabul görmüştür, şaşılasıdır…
Sen Ben olsaydın...
Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat
En müstesna doğuşa hamiledir kainat
Yıllardır boz bulanık suları yudumladım
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları
Yağmur, seni
Arkadaş Zekai Özger
Beyaz Ölüm Kuşları
Sonra bir gün anneler de ölür
Böcekler ve kertenkeleler ölür
Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür
Sonra o gün çocuklar da ölür
Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk
"Hocam ben annemi hiç görmedim. Annelerin bir kokusu varmış. Çocuklar annelerine sarılınca o kokuyu duyarmış, öyle diyorlar. O nasıl bir koku hocam? Küçükken yuvaya gelen gönüllü annelere sarılırdım; parfüm kokusu dışında bir koku almazdım. Yoksa bu koku parfüm kokusu gibi bir koku mu?"
"Hocam, okulda anne babası olan çocuklar korktuklarında 'Anne!' diye bağırıyorlar. Ben korktuğumda 'anne' diyemiyorum, acaba neden?"
"Anneleri olan çocuklar, annelerine bir şey sorduğunda anneleri hep 'Efendim anneciğim,' diyor. O çocuk, o kadının annesi mi hocam?"
"Hocam, bazı gönüllü anneler yuvaya gelince ağlıyorlar. Biz ağlanacak bir şey yapmıyoruz ki."
"Ben ölürsem arkamdan kim ağlar hocam? Beni kimsesizler mezarlığına mı gömerler hocam?"
"Anneler çiçekleri neden çok sever hocam?"
"Hocam, benim annem beni doğururken ölmüş. Benim annem cennete gitmiş midir?"
"Anneler karşılık beklemeden severmiş. Yoksa onlar insanüstü varlıklar mı hocam?"
Sayfa 70Kitabı okudu
