Beni bir kaç kez sollar geçer,
sabah ayazları ,kedi tüyleri ,işbaşı telaşları ,tıka basa dolu otobüsler ,narenciyeli etekler ,gümüş işlemeli yürekler ,kalpte yaz telaşı ,mihenk taşında demir eller ,kaçık çoraplı tenler, asma kilitli göz uçları,uzayan adımlar ve kısalan saatler.
sanki hep bir şeyleri kaçırdım; her şey üzerime
Aşk bir sudur, içmezsen ölürsün.
Sabah saatleri. Camın kenarındayız. Ben az gerideyim. Karanlığa eşlik ediyorum. O karşımda. Kirli sakallı yüzünün yarısı, hafiften günün ışığıyla sarıya boyanmış halde. Karanlıkla aydınlığın arasında kalmak zor gelmiş olmalı ki sonrasında yüzünün tamamını çevirmişti. Göz kapakları kapandı sonra. Yüzünde, hayatın her anından zevk alıyorum; şükürler olsun imaji vardı. Melenkolik ve isyankar olduğunu unuttuğu ortadaydı.
Bunu düşününce istemsizce gülümsemişim. Bana neden sırıttığımı sorduğunda farketmiştim. Diyemedim onu sevdiğimi. Beni sevmediğini bilirken..
Sus ruhum sus artık!!!
yine gece, yine bir boşluk sarıyor ruhumu...
ağlamak geliyor içimden hıçkıra hıçkıra ağlamak...
nedenini bilmediğim bir yalnızlık sarıyor her yanımı...
onca yalnızlık arasında, yalnız değilim diyemiyorum..
bataklığa düşmüş gibi!
yalnızlardan biri olduğumu anlıyorum.
ne kadar iç çeksem boş...
içimdeki kasveti, içimdeki karabulutları
Artarak gönlümün aydınlıgı her saniyede
Bir mehabetli sabah oldu Süleymaniye`de
Yahya Kemal / Süleymaniye de bir bayram sabahı
İçmişim yine uyuyabilmek için
Bir apartmanın birinci katında oturuyorum
Anneler çocuklarına kızıp bağırmakta
Benim bağırmam yasak ayıp ve günah
İçmişim yine uyuyabilmek için
Bilmem doğar mı güneş, olur mu sabah
İçmişim yine uyuyabilmek için
Kederler dolu dolu gelmekte, gelsin
Bahar gelmiş yurduma bilmem ne için
Kuşlar sevinçli çocuklar cıvıl cıvıl
Ağaçlar bile gülümsüyor, dedim bu sevinçten birazda bana kalsa
İçmişim yine uyuyabilmek için
Her düşüncem bin sayfa eder kağıda yazılsa
İçmişim yine uyuyabilmek için
Kimseyi kırmak niyetinde değilim
Bozuk bir düzen dengesiz bir dengede
Ne zor oluyor tersine böyle yaşamak çabası
Vardiyalı çalışmaktayım, helal kazanç
Ve yenen hakkımı Allah'a havale etmişim
Yine uyuya bilmek için affet içmişim
13/05/24 23:14
M. İlhan Genç
Umut vadetmek
Risk almak...Yaşamak da bir nebze risk almak değil mi? Aslında hepimiz sistemin bir parçası olmaya devam ediyoruz ,düşünmeden sorgulamadan yaşayıp gidiyoruz. Arsız arsız her sabah aynı güneşe uyanmak. Kahvaltı yapmak, aynı yollardan geçmek. Tekrar tekrar aynı rutini gerçekleştirmek. Ama bizi diğerlerinden ayıran risk almak. İnsanlara güvenmek de
Bu ülke, insanı her gece çaresizlik hissiyle uyutup sabah da sana ait olmayan bir utanç duygusuyla uyandırıyor.
Ece Temelkuran
sen benimle gökyüzünde koşmayı
sen benimle ölürken buluşmayı
paylaşabilir misin
güneşi koklayınca çatlayan bir tohumu
ırmağın yüreğinde çiçeklenen yangını
her akşam yalnızlığı uyandıran toprağı
her sabah bir gölgeyi sevindiren yaprağı
paylaşabilir misin
sen benimle gökleri paylaşabilir misin
hani salkım saçaktır bulutlarda sevgiler
hani bir turna
Ayrılık Şiiri
Her satırı
mendireğe dizili karabatağa benzeyen
bir mektup bırakarak
balıkçı koyundan
sisler içinde uzaklaşan kayık gibi
bir sabah usulca ayrıldın
koynumdanBütün yolcularını
boğaz köprüsünün çaldığı
araba vapurunun
boş seferleri
gibi yalnızca rüzgar
gezinir sensiz
yüreğimdeDurgun bir sudur aslında deniz
ki çocukların
acemi oltalarını denedikleri
kuytu bir iskelenin
tahtaları altına yazdığım
ayrılık şiirini okudukça
dalgalanır.
Sunay Akın
"En çok kafamın içindeki savaş yordu beni, her sabah uyanıp kalkmak ve zorunlu olduğum şeyleri yapmak değil. "