İfade edemediğim bir eksiklik hissi var içimde.Sanki her şey başka türlü olabilirdi..
eski beni nerede ve nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum. sadece bir akşam vakti balkon serinliğinde otururken geldiğim tüm yolların bana ne kadar uzak olduğunu gördüm. artık ne mutlu ne de mutsuzum.her şey gelip geçiyor. bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde insan dünyasında tek gerçek şey bu. her şey geldi, gidiyor ve geçti.
Öğren de, gece yarısı öğren.
Düşün, düşün de salı’ya kadar düşün..
Son “gece - yarısı”nı ertesi sabah anlamak..
Ve “son salı”yı çarşamba sabahı sezmek..
Ve bütün bunları perşembe günü düşünmek..
Cuma günü unutmak..
Cumartesi günü hatırlamak..
Pazar günü: Her yer kapalı..
Pazartesi günü.. Gece yarısına kadar uyumak..
Bir film, binlerce bağımsız görüntüden oluşur, bunlardan her biri bir şey ifade eder ve bir anlam taşır; yine de son karesine gelinmedikçe filmin tamamının anlamı ortaya çıkmaz. Ne var ki ilk önce bileşenlerden, bağımsız görüntülerden her birini anlamaksızın da filmin tamamını anlayamayız.
Aynı şey yaşam için de geçerli değil mi? Yaşamın nihai anlamı da, eğer böyle bir şey varsa, en sonunda, ölümün eşiğinde ortaya çıkmıyor mu?
Ve bu nihai anlam da, her bir durumun potansiyel anlamının, ilgili bireyin bilgisi ve inancının elverdiği ölçüde en iyi şekilde gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğine bağlı değil mi?
Sayfa 156Kitabı okudu
Her korkan kaçmaz. Ama her kaçan, korkaktır.
Kocam varken başka bir erkeği sevmek, onunla olmak, onun olmak büyük suç. Bağışlanmaz bir şey. Ben de olsam ayıplardım bunu kim yapsa. Ancak kişi bazı duygularının içinde bocalarsa, çıkar yol bulamazsa ne yapardı? Suçtu insanoğlu için güzel olan ne varsa. Hepsi sınırlıydı. Hareketler, istekler, düşler bile. Oysaki, asıl suç, insan olmaktı. İnsan yaratılmaktı. İnsancıl güçsüzlüklere kendini kaptırmayı önleyememekti. Suç, insanoğlunun böyle yaratılmasındaydı. Kişi, bir an geliyordu, boş veriyordu her şeye. Bütün değer yargılarına arkasını çeviriyordu. Fazla incelemiyordu yaşamasını. Alışılmış düzenin dışına insandan üstün bir güç onu iteliyordu. Suç insan olmaktı. İnsan yaratılmaktı demek.
Sayfa 139 - CanKitabı okudu
