Sabitlenmiş gönderi
Dünya bir karambol ve kimseye çarpmadan yürümeye çalışmaktansa kollarımı daha da açarak herkesi devirmeyi tercih ediyorum… Delilik bulaşır. emperyalisttir!
Sayfa 164
Cihânda ‘âşık-ı mecrûha sanma râhat olur
Neler çeker bu gönül söylesem şikâyet olur
Depresyondaki insanlar genellikle ilaçlar tarafından basitçe çözülemeyecek sorunlar altında ezilmişlerdir.
Sayfa 13
Okur Takip Önerileri
Yaşamınız üzerinde rus ruleti oynanmayacak kadar çok kıymetli.
Sayfa 14
Kaygılı olduğunuzda kendinize söyledikleriniz kısaca yanlıştır.
Sayfa 27
Bir kitabı okumaya başladı
Artık ne mutlu ne de mutsuzum. Her şey geçip gidiyor. Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu. Her şey geçip gidiyor.
Sayfa 112
Artık tam anlamıyla insanlığımı yitirmiştim.
Sayfa 110
Ölmek istiyorum. Ölmek zorundayım. Hayatın kendisi tüm suçların kaynağı.
Sayfa 107
Acı çekenler başkalarının acı çektiğini hissederler.
Sayfa 104
O gece saçlarım ağarmaya başladı. Her şeye olan güvenimi kaybettim. Herkesten şüpheleniyordum. Dünyanın işleyişindeki tüm umut, sempati ya da neşe kavramlarına sonsuza kadar yabancılaştım. Bu gerçekten hayatımda belirleyici bir andı. Sanki kafam yarılıp açıldı ve o andan itibaren insanlarla kurduğum herhangi bir etkileşim, o yaranın acımasına neden oldu.
Sayfa 97
Geçmiş günahların ve geçmiş utançların canlı görüntüleri aniden gözlerimin önünde beliriyor ve o kadar çok korkuyorum ki çığlık atmak istiyorum. yerimde duramaz oluyorum.
Sayfa 90
Benim için "insanlar alemi" denen yer, her şeye karşın korkunç bir yerdi. Kesinlikle, her şeyin tek bir hamleyle neticelendiği sevimli bir yer değildi.
Sayfa 88
Gece öyle tekinsiz, öyle hain ki
Bütün duygularım tuzla buz oldu
Sayfa 84
Hayvandan korkup yine de koşarak ona sarılan bir çocuk gibiydim.
Sayfa 83
Tüm hayatımı toplumdan korkarak, onu güçlü, ürkütücü ve korkutucu bir şey olarak hayal ederek yaşamıştım.
Sayfa 77