Ne diyordum, kaybolmak, hayatını kaybetmek... Hayatı kaybetmek deyince ölüm gelmiyor aklıma. Ne çok şey geliyor da ölüm gelmiyor. Zorluyorum kendimi ama ölüm gelmiyor. Ölmek... kaybolmak değil. Kaybolmak başka bir şey.
Karlı Bir Gece Vakti...
Genelde bir kitabı okuyup bitirdiğimde elle tutulur, somut, bariz duygular hissederim. Bir kitabı birkaç kelimeyle özetleyebilirim. Ama bu kitapta böyle olmadı. Kitabı tanımlayacak birçok cümle geçiyor zihnimden. Sevdiğim yanları, eleştirdiğim noktaları, olumsuz bulduğum yönleri, hayran kaldığım cümleleri... Tek tek dönüp
İslamcı genç, seküler kız aşkını anlatan bir kitap okuyor olmakla kalmayıp kendisini aşırı beğenmiş olmaktan dolayı yoğun bir utanç duygusu hissediyorum.
Göklerden mucize istiyoruz. Sükûtunu anlayan yok, ses ver, diye haykırıyoruz. Göklerin mucizesini görmüyoruz. En büyük mucizeden kendisinden daha küçük mucizeyi istiyoruz.