“Dünyada gözyaşı dökülemeyecek üzüntüler vardır işte. Bunu kimseye anlatamayacağınız gibi, anlatsanız bile hiç kimsenin anlayamayacağı türden şeylerdir. O üzüntü şekli hiç değişmeden, rüzgârsız bir gecede yağan kar gibi sessizce yüreğinizde birikir durur.”
“adalet aşk duygusuna benziyor. verilmek istenenle alınmak istenen örtüşmüyor.”
konu bakımından kitap çok farklıydı, distopik bilim kurgu diyebiliriz. ilk Murakami okumamdı. yazarın anlatış biçimi güzel üslubunu sevdim özellikle müzik ve edebiyat üzerine araya serpiştirilmiş tavsiyeleri hoştu fakat konu baya bir tuhaftı. yazarın yarattığı her iki dünya da güzeldi fakat baş karakterin kafasının içindeki olgular ve kişiler (özellikle tekboynuz ve albay) daha iyi açıklanabilirdi bu yönden yetersizdi aklımda soru işaretleri bıraktığını söyleyebilirim. kitap için ne sevdim ne sevmedim diyebilirim Haruki Murakami’ye başlangıç için uygun olduğunu düşünmüyorum.
