O gün harika gülüşüyle bulandırmaya çalıştığı ama hiçbir şeyin gideremeyeceği bir hüznün rengini gördüm gözlerinde.Bir an kendi düşünme biçimimi ya da mantığımı elden kaçırmış olduğumu hissettim.Belirli bir uzaklıktan hüküm vermek yetmiyordu eşiği geçmeye.Kuşları görebilmek için yalnızca gökyüzüne değil,kumdaki ayak izlerine de bakmak gerekiyordu.