“Yine örneğimiz en çok Bedir ile ilgilidir. Ömer, bu savaşta kendi öz dayısı olan As Bin Hişam'ı öldürmüştü. Hz. Ali, Hz. Hamza ve Ebu Ubeyde de amcazadeleri olan Utbe, Şeybe ve Velid b. Utbe'yi öldürmüşlerdi. Ebu Bekir ise kendi öz oğlu Abdurrahman'ı müşriklerle teke tek savaşsın diye zorla muharebe meydanına sürüklemişti. Ebu Ubeyde bin Cerrah ise, kendi babası Cerrah'ı Uhud Savaşı'nda öldürmüştü. Mus'ab bin Umeyr de Uhud günü kendi kardeşi olan Ubeyd'i katletmişti. Bunlar, önemli olan isimler; bunlara benzer daha birçok kişi gösterilebilir. Dikkat edilirse, hemen hemen bu katillerin tümü, henüz hayatta iken Muhammed'den cennet müjdesini alan insanlar.”
Sayfa 137 - Berfin YayınlarıKitabı okudu
“Yine örneğimiz en çok Bedir ile ilgilidir. Ömer, bu savaşta kendi öz dayısı olan As Bin Hişam'ı öldürmüştü. Hz. Ali, Hz. Hamza ve Ebu Ubeyde de amcazadeleri olan Utbe, Şeybe ve Velid b. Utbe'yi öldürmüşlerdi. Ebu Bekir ise kendi öz oğlu Abdurrahman'ı müşriklerle teke tek savaşsın diye zorla muharebe meydanına sürüklemişti. Ebu Ubeyde bin Cerrah ise, kendi babası Cerrah'ı Uhud Savaşı'nda öldürmüştü. Mus'ab bin Umeyr de Uhud günü kendi kardeşi olan Ubeyd'i katletmişti. Bunlar, önemli olan isimler; bunlara benzer daha birçok kişi gösterilebilir. Dikkat edilirse, hemen hemen bu katillerin tümü, henüz hayatta iken Muhammed'den cennet müjdesini alan insanlar.”
Sayfa 137 - Berfin YayınlarıKitabı okudu
İlimde, amelde, fikirde, harekette İslam'ın ilk muhatapları sahabedir. Tarihte hiçbir milletin gösteremediği bir sadakat ve cehdle İslam'ı Mağrib'ten Hind kıtasına kadar taşıdı, islam Devleti'nin sınırlarını bugün üzerinde onlarca devlet olan bir çapa ulaştırdılar. Kimi Hz. Ebu Bekir ve Ömer gibi siyasette, kimi Hz. Ali gibi ilim ve hikmette, kimi Halid b. Velid gibi askeriyede, kimi de Ebû Hureyre gibi hadiste temayüz etti, öncü oldu, insanlığın yolunu açtım
Hz. Ebû Bekir, Ömer, Osman ve Ali İslâm'a girme noktasında Ebû Hureyreden öndedirler. Buna rağmen onun kadar hadis rivayet etmemişlerdir. Bütün bunlar doğrudur. Fakat bu doğruluk Ebû Hureyre'nin cerh edilmesini mucip değildir. Çünkü raşid halifeler Efendimizden sonraki hayatlarında umur-u devletle iştigâl ettiler, çeşitli bölgelere âlimleri, kurraları, kadıları gönderdiler. Onlar da tıpkı halifeler gibi bulundukları yerlerde taşıdıkları emanetin gereğini yerine getirdi. İslâm ümmetinin refahı için çalıştı. Herkes husûsî vazife alanında var oluşunun gereğini ifa etti. Hadise bu minval üzere iken çıkıp da şunu yapan, niçin bunu da yapmamıştır demek, valiyi mektepte ders anlatmadığından dolayı ilim düşmanı ilan etmek gibidir. Futuhât ile uğraşan Halid b. Velid'in az hadis rivayet etmesi, nasıl levm edilmesine medar olamayacaksa, ilimle iştigâl eden Ebû Hureyre'nin de çok hadis rivâyet etmesi yadırganmasına vasıta ittihaz edilemez. Bu mantıkla hareket edenler Osman b. Affan'ı ya da Abdullah b. Amr'ı fetih sancağını taşımadılar diye de ayıplayacaklar mı?!
Hz. Ebû Bekir, Efendimizin ahirete irtihalinden sonra iki yıl kadar yaşadı. Bütün bu zaman zarfında devlet başkanı olarak görev yaptı. Şartlar, hadis rivâyet etmesine mâni oldu. Hz. Ömer, Medine'de şehrin dışında "Avâli" denen yerde oturur, şehir merkezine arkadaşıyla münavebeli olarak inerdi. Hilafet yıllarındaki yoğun devlet gündemi de buna eklendiğinde neden 537 hadis rivâyet ettiği aşikâr olur. Hz. Osman ve Ali için de benzer nedenler geçerlidir. Buna mukabil Ebû Hureyre, seferde, hazarda sürekli Allah Rasûlü ile birlikteydi. Ömrünü ilme adamıştı. Siyâsî işlerin de dışında kalmıştı. Bu yüzden onunla Raşid Halifeler arasında bir denge aramak, kıyas yapmak büyük bir hatadır.
Bir gün müminlerin emiri Hz. Ali'nin (k.v.) önüne küstah ve edepsiz biri çıkıp:
- Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer'in (r.anhüma) hilafeti za- manında fitne ve kavga, düşmanlık ve kin yoktu. Senin ve Hz. Osman'ın halifeliği zamanında ise kargaşa ve huzursuzluk hiç eksik olmuyor. Neden böyle? diye sordu.
Hz. Ali (k.v.) şu cevabı verdi:
Çünkü ben ve Hz. Osman, Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer'e yardım ediyorduk, sen ve senin gibiler de bana ve Hz. Osman'a yardım ediyor.
