'Dünya ve içindekiler bütün varlığıyla bana gösterildi. Ona, benden uzaklaş dedim. O da uzaklaştı. Ancak şöyle seslendi: 'Allah'a yemin olsun ki benden kaçıp kurtulsan da senden sonra gelenler benden kaçamayacaklar!'
Ne mutlu sana ey kuş! Bilsen senin yerinde olmayı ne kadar çok isterdim. İstediğin ağaca konuyor, dilediğin yiyeceği dilediğin kadar yiyip istediğin yere uçuyorsun. Bütün bunlardan dolayı ne hesaba çekileceksin ne de cezalandırılacaksın. Vallahi (Rabbimin huzurunda hesaba çekilecek) bir insan olmaktansa, yolun kenarında bir ağaç olmayı, bir devenin gelip beni ağzına alarak çiğneyip yutmasını ve gübre olarak çıkarmasını ne kadar isterdim." derdi
Hz Ebu BekirKitabı okudu
Hz. Peygamber onun faziletini hakkında "Güneş, peygamberlerden sonra Ebû Bekir'den daha faziletli birisi üzerine doğup batmadı." buyurmuştur.
Sayfa 243Kitabı okudu
İlim ehli arasında meşhur ve sahih haberlerde kayıtlı olduğuna göre Hz. Ebu Bekir, gece namaz kıldığı zaman Kur'ân'ı alçak sesle okurdu. Hz. Ömer ise namaz kılarken yüksek sesle Kur'ân okurdu. Peygamber (s.a.), Ebu Bekir'e sordu:
Neden alçak sesle (hafiyen) okuyorsun? Şöyle cevap verdi:
Kendisine münacaatta bulunduğum zatı dinliyorum, ondan anlıyorum ki, O bana uzak değildir, O'nun işitmesine göre alçak sesle yüksek ses birdir.
Hz. Peygamber, aynı konuda Hz. Ömer'e de soru sordu. Hz. Ömer: Uyuyanı uyandırmak ve şeytanı kovmak için böyle okuyorum, dedi.
Bu, yani Hz. Ömer mücahedeye, o ise müşahedeye işaret etmişlerdir. Müşahede makamına göre mücahede makamı denize göre bir damla gibidir.
Bundan dolayıdır ki, Peygamber (s.a.), Hz. Ömer'e: "Sen, Ebu Bekir'in sevaplarından bir sevap olmaktan başka bir şey değilsin", demişti. Kendisi sayesinde İslâm'ın izzet bulduğu Ömer, Ebu Bekir'in iyiliklerinden bir iyilik olunca: "dikkat et, (onun yanında) âlemdekiler nasıl kalır?"
Vakit, insana verilmiş en önemli zenginlikti. En çok ziyan edilen, doğru değerlendirilmeyen servetti.
Sayfa 8 - Mevsimler KitapKitabı okudu
"Münafığın biri, mü'minlere eziyet ediyordu. Bunun üzerine Ebu Bekir (r.a.) dedi ki: "Haydin Resülüllah'a gidip, şu münafığa karşı "istiğase" edelim."
Hz. Peygamber O'na şöyle dedi: "Bilin ki, benimle istiğase yapılmaz (yardım istenmez); istiğase ancak Allah'tan istenir".
Resûlullâh (s.a.v.), Hz. Ebû Bekir (r.a.)’e: “Ne getirdin ya Ebû Bekir?” diye sorunca: “Malımın tamamını ya Resûlullâh!” dedi. Resûlullâh (s.a.v.): “Peki ailene, çocuklarına ne bıraktın?” diye sorunca: “Allâh (c.c.) ve Resûlü (s.a.v.)’i bıraktım ya Resûlullâh, yetmez mi?” dedi. Allâh (c.c.) şefaatine nâil eylesin. Âmin.
Siyer yayınları Hz. EbubekirKitabı okuyor
Cebrail Aleyhisselâmın Dilinden Namaz
Hz. Muhammed Sallallahü Aleyhi Vesellem buyuruyor ki...
“- Ümmetimin önünde muhakkak 5 yokuş vardır.
Hz. Ebubekir Radiyallahü Anh sordu:
“- Nedir bu yokuşlar Ya Rasûlullah?”
Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular ki:
“1- Ölüm ve onun zorluğu,”
“2- Kabir ve onun yalnızlığı,”
“3- Münker ve Nekir'in sualleri ve Onların heybetleri,”
“4- Terazi ve onun hafifliği,”
“5- Sırat Köprüsü ve onun inceliği.”
Hz Ebubekir Radiyallahü Anh, bu sözü işitince öyle çok ağladı ki onunla birlikte yedi kat gök ve melekler ağladı.
Bunun üzerine Cebrail Aleyhisselâm indi ve dedi ki:
“- Ya Muhammed Sallallahü Aleyhi Vesellem Ebu Bekir Radiyallahü Anh'a söyle ağlamasın şu sözü işitmedi ki:
“- Ölümden başka her şeyin çaresi vardır!”
Sonra Cebrail Aleyhisselâm şöyle buyurdu:
“1- Her kim sabah namazını kılarsa; ölüm ve onun zorluğu kolay olur.”
“2- Her kim öğle namazını kılarsa; kabir ve darlığı ona kolay olur.”
“3- Her kim ikindi namazını kılarsa; Münker ve Nekir'in heybetleri ve sualleri kolay olur.”
“4- Her kim akşam namazını kılarsa; terazi ve onun hafifliği kolay olur.”
“5- Her kim yatsı namazını kılarsa; Sırat ve onun inceliği kolay olur.”
Ve denildi ki:
“Her kim namazında gevşeklik yaparsa; ölüm anında ‘Lâ ilâhe illallah Muhammedür Rasûlullah!’ sözünü söylemesi güçleşir.”
Rabbim hepimizi hakkıyla Namazlarını kılanlardan eylesin! Âmîn!
Kötülüklerden sakının, çünkü her kötülükten sonra bir daha kötülük gelir."
Hz. Ebu Bekir.
Hz. Ebu Bekir(ra) birgün Efendimiz’e(sav) bakıyor da, bir anda olmayan beyazlıkta saçında ve sakalında görünce diyor ki:
“Ya Resulallah kocadın niçin böyle oldu” diye sorduğunda;
Resulullah(sav) Efendimiz şöyle cevaplıyor:
“Beni Hud Suresi ve kardeşleri ihtiyarlattı” diyor.