Ne ben herhangi bir kişiye benziyordum, ne de herhangi biri bana. "Ben tek başımaydım, onlarsa hep birlikteydiler..."
Yabani sayılacak derecede yapayalnız, ruhumu sıkan, dağınık bir yaşamım vardı. Kimseyle arkadaşlık yapmıyor, insanlarla konuşmaktan kaçınıyor, giderek kabuğuma çekiliyordum.
Bir tokadın iz bırakmaz olduğu bu cansız bedenden ruh silinmiştir.
Okur Takip Önerileri
Yarını istiyordu hep, tüm benliğinin bundan kaçınması gerekirken, yarının gelmesini diliyordu.
Uyanışın ardından da sonuç gelir zamanla; intihar ya da iyileşme.
 O zamanlar hayatımdan endişe ediyordum, evet, hatta korkudan tir tir titriyor, diz çöküp Tanrı'ya yalvarıyordum : Daha çok gencim, acı bana ,yaşamak istiyorum... Tanrı da bana ''Canın cehenneme "dedi ... "Sen de din uğruna can vereceksin güya. Hadi git o zaman, git yaşa !"...Yaşadığım hayatta bu şimdi.
" Biliyor musunuz, bu yöre... derin bir yalnızlıktan başka bir şey değil."
"Hayır. Bir şey bilmiyordum ama her şeyi tahmin ediyordum,korkuyordum."
"Dışarı çıkmak istiyorum.Duyuyor musunuz?
Anahtarları verin!"
Bütün bunlar korkunç, korkunç! Ey tanrılar, tanrılar, zehir istiyorum, bana zehir verin !
Ortalık tek kelimeyle cehenneme dönmüştü. Tam gece yarısı, bir cehennem görüntüsüne tanık oldu.
"Sonunda gördüm sizi! Benim hakkımda rastgele söylenen her yalanı dinlemek zorunda mıyım? Bütün bu sözler binlerce kişi tarafından tekrarlanıyor ,ben susmak zorundayım, kendimi savunamıyorum! Bu, bir duruşma bile değil! Bana söz hakkı verilmiyor! Nedir peki ortada dönen? Benim seyircilerim var, yargıçlarım da onlar; siz değilsiniz. Oysa beni yargılıyorsunuz. Yazdıklarınız bütün ülkede okunuyor. Benim oyunumu ise Moskova'da bir tek tiyatroda görebilmek mümkün. Oyunumu görmeyenler sizin yazdığınız gibi düşünüyor: Sizse, yalandan başka bir şey yazmıyorsunuz. Benim düşüncelerimi saptırıyor, yazdıklarımın anlamını değiştiriyorsunuz! ama sizi sonunda gördüm; bir kereliğine de olsa neye benzediğinizi gördüm. Hiç olmazsa bunun için size teşekkür eder, size yerlere kadar eğilerek selamlarım. Sağ olun."
"Mandelstam ,yoksulluk, bağımsızlık ve coşkun bir kayıtsızlık içinde yaşıyordu. "
"Nereye gittiği değil her şeyi boş verip yola düşmekti onun için önemli olan."