Neredeyse 1 haftadır yazmaya çalıştığım şiirim nasıl olmuş, yorumlayın.
UFUKTAKİ SEN
Karşımda güneş batıyor ufuktan
Güneşin rengi denize dağılıyor
Rüzgarlar esiyor başka diyarlardan
Kulağıma hafiften bir sesin tınısı geliyor
Herkes güneşin batışı izlediğimi sanarken
Oysa Seni
Zinanın kucağına düşen, çırpınan ve merak eden ahir zaman gencine
Zinanın içine batmış kardeşim sen de gel... 😪
Bak neler konuşacağız seninle?! 👍🏻 Destan gibi yazdığıma bakma hepsinde " sen" için içlenme var..
Toplum ayıpladı mı seni? 🥺
Hatırlar mısın?:
(Affınızı umarak)
"Lan sen daha milli olmadın mı? 🥺Tecrübesiz olursun bak ha! Kadınlar seni küçümser, ne beceriksizsin oğlum! 🤨Bir keklik
Üşüyorum..
Üşüyorum, içim sıcak dışım soğuk
Sanki yıldızlardan düşüyorum
Konuşamıyorum sesim boğuk
Buz kesmiş nefesim, üşüyorum
Sıra dağlar olmuş sanki koca devler
Yürüyorum karşıma çıkıyor evler
Evlerin penceresinde yalın alevler
Geçmiyor yürüyesim, üşüyorum
Gece sessiz, gece karanlık,
Puslu şimdi hava, isli-dumanlı
Anılar düşüyor aklıma bir anlık
Keşke diyor iç sesim, üşüyorum
Raskov.
Zemheri karanlık
'Yatağımın üzerinde oturup dizlerimi göğsüme çektim. Özlemin kokusu sardı yine etrafımı ama bu defa ağlamayacağım. Söz verdim kendime, "artık ağlamak yok" diye. Sanırım bu kendime verdiğim en aptalca sözdü. Tutamayacağımı biliyorum çünkü.
Çarşafın çiçekli desenlerini göz hapsine alırken yine geçmişimi sorguladığımı fark ettim. Hiç bir suçum olmadığı halde, bu kadar acı… bu hiç adil değil. Zaten dünya ne zaman adil oldu ki?
Üzgünüm, birazda mutsuz ama en çokta kırgın. Ağlamayacağım demiştim değil mi? Bak yine tutamadım verdiğim sözü. Yine göz yaşlarımı benden habersiz firar etti. Şu başına buyruk duygularımı bir türlü dizginleyemedim zaten. Yine konuşmaya ihtiyacım var ama ben yine yalnızım.'
Tamda bunu düşünürken iç sesim devreye girdi...
"Kendin seçtin bu yalnızlığı şikayet etmeye hakkım yok."
"Evet" dedim sessizce ve ekledim "şikayet etmeye hakkım yok"
Esina Mavi
Sen
Sen ;
Nasıl da öyle bir anda , geriverdin hayatıma.
Aştın ,
Ne kadar aşılmaz duvar varsa
Evet , öyle bir anda
Pencereler açtın karanlık odamda
Aydınlandım , ısındım sıcağında
Gülüşlerim , iç çekişlerim oldun.
Sesin huzur oldu , en huzursuz anlarımda
Öyle ki ; bir ‘merhaba’ yetti günümü aydınlatmaya
Bilemezsin ,
Nasıl da alıştım hayatımda olmana
Günlerimi sevinçle kuşatan
Gülüşün , bakışın , sesin yoldaş oldu bana
G i t m e , sen hep kal yanımda
AlegriA
Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
Varoş Çıkmazı Okurlarıyla Buluştu
Varoş Çıkmazı Kitap Konusu 👇
Varoş Çıkmazı bir gecekondu mahallesidir. Sakinleri eğitimsiz ve yoksuldur. Mahalleye Boğazkesen adında oldukça esrarengiz bir adam gelir ve bu varoşların yaşayış şekline tezat, saray gibi bir ev yaptırır. Gecekondu mahallesi manzarası olan bu saray, gizemliliğiyle mahalleye korku salar. Mahalleli bu esrarengiz adama akıl erdiremediği için onun hakkında bir sürü ürkütücü hikâye uydurur. Yüzünü göremedikleri Boğazkesen’den korkar ve onun gizemli kurallarına itaat ederler. Varoşların efendisi Boğazkesen’in, bu mahalleyle ilgili sanılanın dışında bir hesabı ve bu varoştaki insanlara yaşattığı her şeyin bir sebebi vardır. Bu karanlık beynin dokunduğu her insanın hikayesi yeni olaylara ve Boğazkesen’in karmaşık iç dünyasına yolculuktur. Boğazkesen azılı bir psikopat mıdır, yoksa bu insanlara unuttuklarını hatırlatmak için gelen bir idealist mi?
Kitabı satın almak için 👇
m.kitapyurdu.com/index.php?route...
