Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Şükür ki bitti. Spoiler içerir.
Öncelikle kendi adıma söyleyeyim hiç sürükleyici değildi ve çok sıkıldım. Yani yarım bırakmamak için okudum da ama içim şişti valla. Hayata bir azacık ümidim varıydısa sağolsun Tolostoy bey amca onu da benden söküp aldı.
Kitap hakkında onu söyleye bilirim ki, yazar hayatın anlamını arıyor. Ancak hayatın bir anlamı olmadığını ve yaşamanın manasız olduğunu ileri sürüyor. Hayat hakkında konuşurken şöyle söylüyor "Sen hayatınsın, geçicisin, parçacıkların gelişigüzel birleşmesinden oluşan bir yığıntısın. Hayatınızı sadece parçacıkların bir etkileşimi, değişimi olarak görmeye yönlendiriliyorsunuz. Bu yığıntı bir süre için varlığını sürdürüyor, ama sonra bu parçacıkların etkileşimi duruyor. Hayatınız olarak adlandırdığınız şey cevaplandırılmamış tüm sorularınızla birlikte sona eriyor."
Eskiden Ortodoks Hristiyan inancında vaftiz edilen yazar kendisini tanıdıkça ve geliştirdikce hiç bir dine de inanmıyor. "Bilgiye, şiire ve hayatın evrimine olan inanç, gerçekten de bir inançtı" söylüyor.
Kitapda yer alan kısa hikayeler ve alıntılar çok güzel. Genel olarak Tolostoyun düşünceleri ilginç ama söylediğim gibi çok sıkıcı geldi bana. Söyleyeceklerim bu kadar, çok bi şey yazabileceğim bir kitapda değil zaten. Okuyacak her kese şimdiden iyi okumalar
bu kitabı çok hevesle aldım ama uzun bi süre kitap okuyamadığım için öylece kalmıştı ama okumaya başlayınca hemencecik bitti, o kadar soft o kadar içimi ısıtan bir kitap ki ilk kitapta yaşanan her şeyden sonra bunu okumaya ihtiyacım varmış
·
Puan vermedi
"Matmazel Albertine gitti!"
Yeryüzündeki en korkunç şey nedir bilir misiniz? Sonunda her şeyin alışkanlık halini almasıdır. Karşısında kendimizden geçtiğimiz şeylerde bile bu böyledir.
Erich M. Remarque
Albertine Kayıp'ı serinin diğer kitaplarından ayıran en belirgin etmen, anlatıcının geçmiş, şimdi ve gelecek arasında kurduğu ilişkide acı ve hesaplaşmayı temel
Bitti ve içim cız etti diyebilirim. Kenan ' ın ve Lamia ' nın kör talihi kitap boyunca peşimizi bırakmadı. Reşat Nuri 'ye sormak isterdim . Sen ne biçim bir manyaksın? Bırak da az gün yüzü görsünler. Bu nedir hocam. Zaten hayatın vurduğu kişileri niye daha çok yerden yere vuruyorsun yaa.
En sonlarına doğru ben de heyecanlandım resmen. Lamia ' nın en sonda verdiği karar "Selvi boylum al yazmalım" filmini hatırlattı. Sevgi neydi, Sevgi emekti...
Ve Kenan asla Lamia' yı hakettmedin. Sonunda kavuşsalardı abes kaçardı. Lamia bacım sonuna kadar arkandayızz
Ve
Kitap dizi tadındaydı. Akıp gitti resmen. Okumak isteyenlere iyi okumalar:)
·
Puan vermedi
Somut bir varlık, en küçük bir nesne, sıradan bir hayal ve kaybolmaya yüz tutmuş bir anı Proust’un aynasında öyle bir başkalaşım geçirir ki, dağılan parçacıkların bir araya gelmesiyle kendini yenileyen düş gücü ve onu oluşturan halet-i ruhiye, tek kelimeyle hayran kalınası bir incelik kazanır. Bu olağanüstü ayna, adeta bir sihirli değnek etkisi
Tevfik Fikret benim için yıkılma dönemindeki Osmanlı’nın en aydınlık taraflarından biridir. Şermin ise hem çocuk kitaplarına olan ilgimden, hem de yazarın ilerici kişiliğine daha yakından tanıklık etme arzumdan dolayı uzun zamandır okumayı arzuladığım bir eserdi.
Bugün edindiğim kitabı sindire sindire yaklaşık yarım saatte, çok samimi duygularla
