İçimden Geldi
Kalbimizde sırça köşk ve saraylar
O saraylarda padişahlar ve alaylar
Tahtta sevgili durur halayık kurulur
Tek nevbetle ferman okunur hüküm vurulur
Padişahın elinde ateşli zincirden hatem
Kölenin dilinde "ey devletlüm kasem"
Ferman:
"Aşk padişahından sevgi kuluna
Yağlı ilmek fermanı
Günahı boynuna
Çok severdi padişahı"
Not: Bir kalbe iki padişah sığmaz.
İki padişah bir iklimde uyuyamaz.
isteğine uyup seni aramadım. ölüm haberini bir dostumdan aldım telefonda. bana haber verilmesini istemişsin, birkaç kişiye daha. dizlerim çözüldü. nedense önce öbür sevdiklerini aramam gerektiğini düşündüğümden ağlamaya ara verdim. uzun sürecek yasın eşliğinde sana telefon etmek geldi içimden: sen o şeyi çözebilmiş miydin?
Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara resim asmak gelmedi mi içimden?
Ben ne yaptım?
Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi.
"Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."