Hiçbir zaman başkalarını gururlandırmak için yaşama kızım.. Yaşaman gerekeni yaşa.. İçinden geleni de değil, gerekli olanı yaşa.. İnsanın içimden gelenler bazen yanlış olabilir, ölçülü yaşa.. Bizi de gururlandırmak için değil, yaşaman gerektiği gibi yaşa.. Biz zaten o zaman gurur duyarız seninle.. Araçları amaç olarak görme kızım.. Telefon sahibi olmayı arzulama mesela, insanlarla iletişim kurmayı arzula.. Araba sahibi olmayı arzulama, sevdiklerine varabilmeyi arzula.. Bilinçli tüket araçları, amaçların tükenir yoksa.. Materyale aşık olma kızım, kanaatle yaşa.. Sadece özgüvenin ve vicdanın olsun kızım, başka da bişeye ihtiyaç duyma...
❤️❤️❤️
Hatice Gül yazdı...
EFELYA'YI BEN DE OKUDUM...
Kitapta büyük bir kusur var hocam, 1'i 3'e bölememişsiniz. Gönül koymayın lütfen, bu konuya aşağıda değinmeden edemeyeceğim.
"Adamın biri bir gün..." diye başlayan cümleler, buradan Artvin'e yol olur. Adam'ın biri her gün, her saat, her dakika eliyle, eliyle
Birbirini tanımayan Türk, Ermeni, ve Yahudi üç kadının başına gelenler, dünyaya, insanlığa dair bütün umutlarımı yıkmış, neredeyse içimden yaşama istediğini çekip almıştı. İnsanoğlunun kötülüğü karşısında uyuşup kalmıştım.
...
Tarih bu üç kadının çığlığını boğmuş, benimkini de boğmaya çalışmıştı. Ama ben onların sessiz çığlıklarını yükseltecektim. Hem Maya, hem Ayşe, hem Mari, hem daha resmini bile görmediğim Nadia idim. Hem Müslüman, hem Yahudi, hem Katolik'tim. Yani insandım. İçin içime sığmıyordu. İçimde zor ama ışıklı bir yol görünüyordu. Sanki Yedi Uyuyanlar gibi yüzyıllarca süren bir uykudan yeni kalkıyordum.
İçimden gelenler...
Makul ve mantıklı bir insan, iradesi dışında kendisine bahşedilen özellikleri için yersiz ve gereksiz bir övünme işine girişmez. Bir insan soyundan gelen bir zenginlik neticesi sahip olduğu malları için övünse bu akla mantığa uygun mudur?
Hayatta her zaman kendinizden gayrı insanları da düşünerek, onlar ile hemhal olarak yaşamınızı idame ettirin. Bu sayede insanların nazarında ulvi bir yere sahip olursunuz. Aksi durumda ise rezil bir yere.
Ama ne yazık ki elimden gelenler, içimden gelenlerin gerisinde kalırdı.
Sayfa 629Kitabı okudu
