Bir Çocuk...
Gözleri yaşindan daha buyuk.
Ve geceden daha kara. Zayıf, hasta ve yorgun... Ama icinde ejderha ! Bir Rapunzel esareti omuzlarinda. Kayıp bir yüreği, ölümden önce bulmanin telaşı.
Ve döküldü şairin kaleminden: "yürür pervasız ve güzel"
Emerken emzirmenin hayali, bir kiraz çekirdeginden filizlenir.
Bir şehir gölgelenir.
Kaba saba bir adama ! Ama nasıl çirkin !
Sol eli kesik.
Oysa yokluğu zindan .Cebinde bir mektup' geri gelenlerden...
Artık çocuk değildi çocuk. Çünkü yıldızların yiyilmeyeceğini öğrenmişti.
Koştu sisli bir şehrin islak sokağinda.
Düştü,kirlendi, ağladı ve güldü.
Dizleri kananmiştı, bir delinin hayalleriyle dikti. Beyaz omuzlarına bir ihanetin matlığı sindi. Sonra gitti.