Tevrat'ta şöyle nakledilmiştir.
"Ey kulum, benden hayâ etmiyor musun? Yolda giderken arkadaşlarının birinden bir mektup gelse, hemen bir kenara çekilip
okumak için oturur ve hiçbir şeyi kaçırmayayım diye onu kelime kelime okuyup düşünürsün. İşte bu, benim sana gönderdiğim kitabımdır. Bak onda hikmet, hüküm ve haberleri nasıl peş peşe anlattım. Çok defa
iyice düşünesin diye onları uzun ve genişçe tekrarladım. Sonra sen ondan yüz çevirdin. Ben, senin için bir arkadaşından daha mı değersizim?
Ey kulum, sana bir arkadaşın geldiğinde, ona bütünüyle yönelir,
kendisine kulak verirsin; bu arada bir kimse konuşsa veya seni meşgul
etse hemen ona 'sus' diye işaret edersin. İşte ben, kelâmımla sana yöneliyor, seninle konuşuyorum. Sen ise kalbinle benden yüz çeviriyorsun! Beni bir arkadaşından daha basit mi görüyorsun?"