İyvan’ın ilaçlarla bile geçmeyen ağrıları, morfin ve afyonların uyuşturamadığı acıları yüreğindendi. Ailesinin her etapta kalbine sapladığı acımasızlık, ilgisizlik ve sevgizsizlik oklarındandı.
Ölüm döşeğinde, “Acaba bu hayatı yaşamam gerektiği gibi yaşamadım mı?” diye soruyordu kendi kendine. Oysaki ne kadar da emek vermişti o anki mevkiye gelebilmek, onur sahibi olmak için.
Sonra, bütün acı ve hastalığa rağmen sürekli yaşama umudu vardı içinde. Ölümü sevmedi, yaşamak istedi..
Öldü: Hastalık değil, öpülme ve okşanma isteği ama bu durumdan mahrum kalma hissi öldürdü onu. Ailesinin menfaatçi ve ilgisiz tutumu öldürdü onu..
Okurken 
Nasıl Ölünür’ü hatırladığım ve üzüldüğüm bir kitap oldu.
Keyifli olmayacağı için keyifli okumalar dileyemiyorum:(
1987 den 2020 ye kadar uzanan Tarihi bir roman olmuş 
Kim Başka
Yener ile Aydan ın evlenip tarihi bir ahşap konağa taşınması ile başlıyor kitap.
Yener evleniyor ama aklı Eylül de ; bir ömür boyu unutamıyor son nefesinde alevler içinde Eylül diyerek gidiyor .
Aydan , baba evinde çok çekmiş ; evleniyor bu sefer ilgisiz bir koca ile yıllarını geçiriyor, sonra Pınar doğuyor tek dayanağı oluyor ve kızina bağımlı oluyor , kızını da mutsuz ediyor , roller değişiyor.
Pınar , ahşap evde ki tek Hayat belirtisi, ne olursa olsun mutlu, pozitif , Umut dolu .
Bu evde herkes konuşuyor; ev konuşuyor, bekçi ( kedi ) konuşuyor, perimon( fare ) konuşuyor, çınar ( ağaç) konuşuyor.
Gülfidan ve Mercan var ; Hayat onlara gülmüyor maalesef.
Zümra gibi dostlarımız olmalı.
