Ulen onca zamandır kitap okurum, bazı meşhur kitaplar var ki hâlâ okumadım. Elim ya bir türlü gitmedi ya da gittiyse de biraz karıştırıp bir kenara bıraktım bunları. Yaşar Kemal'in İnce Memed'i, Sartre'in Bulantı'sı ya da R. Musil'in Niteliksiz Adam'ı bunlardan sadece birkaçı. Hayır, bir insanla kitap sohbeti yapmaya başladığınızda dank diye soruveriyor örneğin, "İnce Memed'i okudunuz mu?" diye. Ve böyle durumlarda "hayır," derken bir parça ses telleriniz titriyor, sanki hiç kitap okumamışsınız da sırf gevezelik olsun diye konuşuyormuşsunuz gibi oluyor. Genelde karşıdaki de hafiften acıyarak bakıyor sanki size. Diyemiyorsunuz ki -ki deseniz daha acınaklı bir duruma düşersiniz- "aslında ben de fena bir okur sayılmam." diye.
İnce Memed I gücünü gerçekçilikten almaz, tersine, gerçeğin yerini alan eski bir düşü, büyülü bir dille ustaca anlattığı için, sevilen bir roman olmuştur. Onun için Kemal Tahir'in romana gösterdiği tepki yersizdi. Kemal Tahir eşkiyanın gerçekte korkak, acımasız, kalleş ve rezil insanlar olduğunu ve beylerin, ağaların köpekliğini yaptıklarını söyleyerek Yaşar Kemal'in onları yanlış tanıttığını ileri sürmüştü. Oysa İnce Memed karakteri genel eşkiya kavramını temsil eden bir tip olarak işlev görmez romanda. O, geleneksel ve yazınsal bir figürdür; ezilen, haksızlıklara uğrayan halk tarafından yaratılan kurtarıcı figürünü yansıtır; bir teselli kaynağıdır.
Sayfa 121 - İletişim Yayınları, 7. Baskı, 2001, İstanbulKitabı okudu
