Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
·
Puan vermedi
Selamun aleyküm
Öncelikle bu bir inceleme değil bi yorum yazısıdır. Çünkü kitabı 126. Sayfasına kadar okudum ve diyecek birkaç şeyim var.
Kitabı almadan önce hem 1k dan hem de yorum videolarından fikir edinerek aldım ki herkes öve öve bitiremedi zaten puanı 8.5/10 ve bu hiçte az bi puan değil.
Alıp okumaya başladım elbette. Başta hemen hemen her
Çok gülen bir insan, aynı zamanda çok ağlayan değil midir?
Osamu Dazai’nin okuduğum 2. kitabı. Yazar inişli çıkışlı hayatını İnsanlığımı Yitirirken kitabına daha çok yansıtmış. Bu kitap ona nazaran daha pozitif bi kitaptı. Kitap Tarkakuşu lakabıyla anılan yaşamdan umutsuz ve tüberküloz hastası olan bir gencin gittiği bir sağlık dojosunda yaşadıklarını arkadaşına anlattığı mektuplardan oluşuyor.
Kitabın ismi olan Pandora’nın Kutusu’nu anlatmıyor esasen kitapta. Antik Yunan efsanelerinde geçen Pandora’nın Kutusu’nun hikayesi şöyledir: Açılmaması gereken kutu açılır açılmaz hastalık, keder, kıskançlık, açgözlülük, şüphe, ihanet, açlık ve kin gibi akla gelebilecek her türlü kötülük ve uğursuzluk kutudan sürünerek kaçmış, gökyüzünü kaplayarak uçup gitmiş. Bundan sonra, insanlar ne yazık ki sonsuza kadar sefalet içinde acı çekip kıvranmak zorunda kalmış. Ancak kutunun köşesinde haşhaş tanesi kadar küçük, parıldayan bir taş kalmış ve taşın üzerine belli belirsiz “umut” kelimesi yazılıymış. Pandora’nın Kutusuyla hikayemizin bağlantısıda bu “umut” yazısıdır işte. İkinci Dünya Savaşı sonrasında mağlup olan Japonya’nın kendisini tıpkı o zamanlar tekrar inşa etmeye çalıştığı gibi Tarlakuşu’da hayatı için aynısını yapmaya çalışmaktadır. Yaşam hakkında umutsuzluklarını ve ölüm arzusunu yenmeye çalıştığı kendimize de bir şeyler çıkarmamız gereken güzel, akıcı bir romandı.
Arkadaşlarımın hediyesi sayesinde okumuştum. Okumama vesile oldukları için teşekkür ediyorum :)
Bu bir inceleme yazısı değil, bu bir veda yazısıdır.
Yaşar Kemal büyük usta, dili, edebiyatı, kalemi zaten yorum yapmaya kalksam anlatamam hadsizlik ederim. Sadece saygıyla teşekkür etmek düşer bana.
Ahh memed sen ki toroslari inleten nam eşkıya ince memed. Ne kadar bizden biri, saf, temiz, Anadolu insanı. Seninle tanışmak dağlarda gezmek, insanların beklentilerini karşılamaya çalışmak, ağalara, beylere meydan okumak... İçinde kopan fırtınalara şahit olmak, beraber isyan etmek. Ne güzeldi seni yaşamak. Uzun uzun aralara farklı kitaplar alıp seninle muhabbeti uzattim ama artık yollarımız ayrıldı çünkü sen artık yoruldun dinlenmeye ihtiyacın var. Yeniden aynı şeyleri yaşayıp ama farklı zihinlerde farklı tatlar bırakman için seni özgür bırakmanin zamanı geldi.
Hoşçakal ince memed.
İnceleme değil, teşekkür yazısıdır.
Her telden okurum, Pucca’ya da hiçbir zaman önyargıyla yaklaşmadım. Kendisi de biliyor yazar olmadığını o sadece günlük yazdı, bizde okuduk. Yani ben okudum ilk kitabından son anına kadar..
Edebi değeri geçin, ben her kitabında kahkahalara boğulup “bu kızın içine ne kaçtı” dedirttim çevreme. Doğum anında çektiği acıyı bile anlatırken gülme krizine sokan kadın bırakında kazansın şu kitaptan para dedim. Çünkü depresyonun dibini yaşayıp lustralın köpeği olan ben, bugün gülmeyi hatırladım.
Sağol Pucca, son kitabın evet diğerlerinden farklıydı herkesin dediği gibi artık olgunlaşmışsın ama yine de gerçek seni yine yansıtıp güldürdün beni. Güldürmekle kalmadın anksiyete krizlerime farklı bir boyut getirdin, sen acılarınla birlikte güçlenirken bende savaşmam gerektiğini hatırladım.
Teşekkür ederim hala hayatta ve canlı olduğumu fark ettirdiğin için..
