Bitirdim əsərini. Ya da o məni bitirdi, əmin deyiləm. Boğazım quruyub. Su içsəm, pis olmazdı. Amma içmək istəmirəm. Keçməyəcək, bilirəm. Ən azından indilik.
Sənə xitabən yazdım bunu, çünki səndən nifrət etdiyimi demək istəyirəm. Bilirəm ki, bu sənin üçün çox da böyük anlam daşımayacaq, lakin mənə fərq etmir. Məndən kilometrlərlə uzaqda, illər
🎂
Bugün doğum tarihime göre bir yaşı daha geride bıraktım. Genelde Yaşlar sadece rakamdır derim.
Ama bu bugün için gecerli değil. Zaman o kadar çabuk geçiyor ki, Acaba Vücudum ölüme yolculuk için yaşlanıyor mu? Ruhum uyanıyor mu, uyutulmaya mı çalışılıyor? Bir türlü anlam veremedim.
Yada mutlu günlerden uzaklaşıyor muyum? Çocuk yüreğim bir daha hiç gelmiyecekmiş gibi geride mi kalıyor?
Bu sorular bile Zamanı ışık gibi geçirttiriyor..
Beni inciten, belli bir zamanlar için kurulan hayallerimmiş.
Tıpkı yaşım gibi ,hatta daha kötüsü ise Hiç gerçekleşmeden geçip gitmesi.
Keşke Sadece hayal olarak kalmasaymış.Geride kaldı Her şey.
İnsanın ruhu hep çocuk gibi kalabilir. ama bedeni degil.
Ama benim Ruhumda incindi. Bütün varlığımla daha da katılaşmış, erimeyi bekliyor gibiyim. 11.03
“Ben ne okudum yahu!” tepkisini hepiniz duymuşsunuzdur. Net olarak şunu söyleyebilirim ki, bu tepkiyi daha çok hak eden başka bir kitap okumamıştım. Hayretler içerisindeyim, özellikle son bölüm beni dehşete düşürmüş durumda ve bu inceleme zor olacak. Daha sonsözü gördüğüm anda Ali Ece çığlıklarımı atarak: “Dalga mı geçiyorsun be!” demiştim, çünkü
Bizi en çok güvendiğimiz insanlar incitti. Çünkü onlar milyonlarca insanın içinden güvenmeyi seçtiklerimizdi, en çok inandıklarımız, en çok sevdiklerimizdi. Ve yine en iyi onlar öğretti. Hiçkimseye sonsuz güvenilmeyeceğini… Sağolsunlar…
John Steinbeck
Nedir dersiniz şu dünya telaşının tarihi, şu yaşam kavgamızda bizi diri tutan nedir..? Adem’in çocuklarının paylaşamadığı ne ola ki aradan geçen asırlara rağmen hâlâ bir netice