Liseden çok sevdiğim bir arkadaşım evlendi. Çocuğu da oldu. Hâlâ görüşüyoruz. 'Çocuğunu merak ediyorum, görüntülü ara' dedim, aradı. Neyse konuşuyoruz. Kızına "kızım Furkan amcana merhaba de" falan dedi. Bir iki kere daha amca muhabbetine girince rahatsız oldum, en sonunda 'kızım ne amca dedirtiyorsun çocuğa, minicik çocuğun aklını bulandırıyorsun' dedim, "yalan mı amca oldun bir de üstüne evde kaldın müzmin bekar" dedi. Neyse biraz makara yaptık, telefonu kapatacağız, arkadaşımın dünyalar güzeli çocuğu büyük bir masumiyetle "Furkan amca, sen evde mi kaldın, evde kalmak ne demek?" deyip şaşkın şaşkın gülünce gururum çok incindi, verecek cevap bulamayıp kapattım. Bacak kadar velet bütün özgüvenimi, hayata karşı motivasyonumu yok etti. Ben çocuğumu evde kalmış arkadaşlarımla konuştururken böyle yapmayacağım :D
Başarısız İnci
Üç gemi kalkmış Napoli'den bilinmeyen bir zamanda. Birisi mavi, diğeri kahverengi , üçüncüsü de griymiş. Üçünün de ismi birbirlerinden gizlenmiş. Napoli halkı hiç birinin ismini bilmiyormuş zaten. Her denizci sadece kendi gemisinin ismini biliyormuş. Üç geminin de ismini bilen tek bir kişi varmış Napoli'de. Alberto Ganhligei isimli bu ayakkabıcı
Güldü, çünkü kimsenin umrunda değildi üzüntüsü..
Canı sıkıldı güldü, kalbi incindi güldü..
Sayfa 133Kitabı okudu
#alıntı (s. 11)
Afrikalı Leo anlatıyor:
“Ben, Hasan, tartıcıbaşı Muhammet'in oğlu,
ben, Giovanni Leone de Medici; bir berberin
sünnet ettiği, bir papanın vaftiz ettiği ben..
Şimdi Afrikalı diye anılıyorum ama Afrikalı değilim. Avrupalı da, Arabistanlı da değilim. Bana Granadalı, Faslı, Zeyyath da derler, ama ben hiçbir ülkeden, kentten ya da boydan
‘’Gururunuz incindi… önemli değil, zamanla geçer.’’
Sayfa 61Kitabı okudu
