Sığamadım ne hayata , ne de hayatımdaki insanların hayatına ...Hep bir ayağım eşiğin içinde bir ayağım dışında ...Ne girebildim içeri ,ne çıkabildim dışarı.
Hep yetim kaldım bu hayata .
Ne kızıyorum , ne güceniyorum kimseye .Demek ki yazgı böyle ...
Ama işte insan yine de sığmak , sığınmak istiyor ilk gördüğü limana .
Ama bir türlü olmadı .
İstemsizce .
Hep fazla geldim birilerine , bazen de kendime ....
En çokta şu koca dünyaya sığamıyorum nedense ..
Payıma hep yanlızlık düştü .
Çocukken de böyleydi hep , oyun kurarlar ama ben hep beklerdim bir kenarda . Girmek için çıkmasının birilerinin .
Geč kalırdım herşeye ,şimdi yaşamaya geç kaldığım gibi işte ......
HÜZÜN KOKULU AŞK
Hayatım boyunca çeşitli korkular yaşadım içimde. Hem de en acımasız olanlarını… Yine de kimseye söylemedim. Hiç kimseyle paylaşmadım, yaşadıklarımı. Daha çocukken o küçücük yüreğime korkunun her türlüsü yerleşti. O zamandan beri bu duyguyla iç içe yaşadım.
Bu yüzden de korkuyu içinde saklayan kişileri ben gözlerinden tanırım.
Onu