"Hayat belki de insanın karşısına ihanet edenleri, kıskançları ve kindarları bilerek çıkarıyordu. Bu insanlar bizi zorluklara karşı eğitiyordu. Nasıl bir boksör yumruk yedikçe refleksleri gelişiyor, sonunda yumruklardan kaçmayı öğreniyorsa, insan da düştükçe kalkmayı, ihanete uğradıkça kendini korumayı öğreniyordu."
İnsanlar ne yaparsa kendilerine yapar ,kotuyle bir olma , kötülük onda kalsın ,sen yoluna git .
Hayat hep arkandan konuşur ama gelir yüzüne susar tıpkı insanlar gibi.
Çok mutsuz olabilirsin, çok acı çekebilirsin. Mahvolabilirsin, her şeyini kaybetmiş olabilirsin. Hüngür hüngür ağlıyor olabilirsin. Ölmek istiyor olabilirsin, sen yaşarsan yaşa; ne kar yağmaktan vazgeçer ne de yağmur diner. Hayat kendine gelmeni beklemeden akar gider, ve zaman seni asla durup da beklemez. Sen ne kadar gözyaşı dökersen dök, bir yerde insanlar kıskanılırcasına mutlu olmaya, gülmeye hatta kahkaha atmaya devam eder. Yani; çektiğin acıları en derinden sen hissedersin ve onların verdiği zarar yetmiyormuşcasına kendini öldüresiye hırpalarsın.
Aslında sen çeker gidersin ama herkes kaldığını sanır...
T.C.'de yaşıyorumdur
...şu birkaç gündür bir türlü normal insanlar gibi uyanamıyordum.
Sayfa 126 - EphesusKitabı okuyor
