Gerçekten İslâm nizamının hâkim olduğu bir ülkede bir insanın hukuken borçlarını ödemeye ve haklarını kullanmaya başlayabilmesi için gerekli oları şartların biri “bulûğ”, diğeri ise “akıl”dır. Yani “âkil” ve “baliğ” olmaktır. Hukukî ehliyet için İslâm’ın vaz' ettiği âkil olmak şartı, bütün hukuk sistemlerinde de mevcuttur.
Gıdaların insan karakteri, dolayısıyla irâde ve ihtiyarları üzerindeki müessiriyeti ise, İslâm’ın helâl-haram gibi hükümlerle bir gıda rejimi ihdas etmiş olmasıyla sâbittir.
İslâm’ın hayatî faaliyetlerin tamamını, şu izah ettiğimiz sûrette, tanzim etmek gibi aslî hususiyeti sebebiyle O’nun “Lâiklik”le bağdaştırılmasında (!) başlangıçtan itibaren büyük bir müşkilâtla karşılaşılmıştır. Bu sebepledir ki, şu tâlihsiz lâiklik prensipi.
1924’ten sonra fiilen tatbik mevkiine konulmuş olduğu hâlde, Anayasamız’a ancak 1937 yılında idhal edilebilmiştir. Lâkin o günden beri, herkesin işine geldiği gibi anlamakta devam ettiği bu muallâk muhtevalı kelime, devlet-millet gerginliğinin odak noktasını teşkil etmiştir.
..Ama temelde problem, insan problemi, hayat tarzı problemi, dünya görüşü problemi, kültür seçme problemidir.
....
Siyasi İslam’ın Atası: Osmanlı Uleması
Yalnız Olan Yozlaşır
Sizce neden yozlaşan inançlar dünyanın her yerinde aynı etiklere sebep oluyor? Aslında anlaşılması güç değil, güç yozlaştırır. Şimdilik dünyayı bırakalım da son günlerde özellikle de sosyal medya fenomenleri sayesinde tekrardan alevlenen “Siyasal İslam” tartışmalarının özüne