Kur’an ne siyer kitabıdır ne de tarih kitabıdır . Ancak siyerin kodlarını ihtiva eden tartışmasız en önemli referanstır .
önsözKitabı okuyacak
"Ölmüşüz ama işte dirilmekteyiz."
(Edebiyat Yazıları 2, Sezai Karakoç, s.71)
Ölmüşüz ama işte dirilmekteyiz. Dirilmenin fecrinde, diriliş erleriyle, diriliş meşalesini dirilerin saygı duruşuyla dirilik mefhumuna muştular vaziyetteyiz. Ölmüşüz, ama işte dirilmekteyiz. Ölümle dirilmekteyiz, ölerek, ölümü öldürecek olanın teminatıyla kutlu mefkureye dirilmekteyiz.
Diriliş sancağı diyordu Merhum Üstadım. O sancak, asırlardır ilim ipliğiyle, fikir düğümüyle, his çilesiyle, iki şefkat kolunun esaslı yumağında dokunmuştur. Tezgaha çıkmaktan münezzeh, çarşıya düşmekten muaf, çığırtkan dilinde rüsvay olmaktan müstağni.
Fısıltı fısıltı, ince ince ve sırlı bir seslenişle yükseldi o sancak Üstadımın ellerinde.
"Ölüyoruz ama işte dirilmekteyiz."
Ölüm bir şeyleri işaret ediyor. Ölen bir şeyi işaret ediyor. İşte şimdi, üstadımın kabrine çakılacak her perde, İsrafil'in kanadıyla aleme inen bir çığlık hışmı gibi uyandıracak bir şeyleri.
Artık kısık sesler kısık kalmayacak. Esirgeyen ve bağışlayan Rahman ve Rahim Olan'ın adıyla, başımızı esirgemeyecek, gür sesleri tiz seslere bağışlayamayağız.
Yıllarca omzunda taşıdığı ulvi vazifesi sığmayacak kabrine. Diriliş muştusu onunla defnolmayacak. Çünkü "ben" varım.
"Ölmüşüz, ama işte dirilmekteyiz."
Düşüyorsa yaprak dalından, elbet çiçeğe durmak içindir. Öldün, ölümün doğumlar doğuracak.
İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raciun.
Son yazım
Hep son yazım nasıl olacak diye kafamda tasarlıyorum. Ustalık eserim sanırım çok uzun bir yazı olacak. Büyük çoğunluğu da Dünya'daki adalet üzerine ya da daha doğrusu adaletsizlik üzerine olacak gibi geliyor. O yazıyı her biriniz okumadan boşuna beklemeyin ne yarılıp içine girebileceğiniz bir yer olacak. Ne de boğulabileceğiniz bir tsunami. Tufan çıksa hepinizin binebileceği bir gemi inşa edeceğim. İsrafil Sûr'a üflemek istese mani olacağım. Merak etmeyin o gün hepinize ölmek yasak!