“Sultan İbrahim Han”, “Deli İbrahim” olarak da bilinir. I. Ahmed ile Rum asıllı cariye kökenli Kösem Mahpeyker Valide Sultan'ın küçük oğlu, IV. Murad'ın öz kardeşidir. (...) 8,5 yıllık saltanatı boyunca Girit seferi, Azak'ın kuşatılması, Karadeniz kıyılarına Kazak korsanların baskınları, Anadolu'da Celalî ayaklanmaları,
Sayfa 282 - 18- Sultan İbrahimKitabı okudu
Biz İstanbul'u fethettik diye övünürüz. Eksiktir. İstanbul fethedilmiştir; ama aslında o gün 1400 senelik Roma câhiliye imparatorluğu tarihe karışmıştır.
Sayfa 88Kitabı okudu
BİZİM TATTIĞIMIZI TADARSAN
İstanbul'un fethinden sonra, Fâtih Sultan Mehmed Han, hocasını ziyârete gitmişti. Sohbet esnâsında;
"Muhterem hocam! Elhamdülillah büyük yardımlarınızla İstanbul'u fethettik. Artık beni talebeliğe, dervişliğe kabûl buyurmanızı istirhâm ediyorum." dedi. Akşemseddîn hazretleri;
"Sultânım, sen bizim tattığımız lezzeti tadacak olursan, saltanâtı bırakırsın. Devlet işlerini tam yapamazsın. Dîn-i İslâmı yayma işi yarım kalır. Müslümanların rahat ve huzûr içinde yaşıyabilmeleri için, devletin ayakta kalması şarttır. Talebelikle pâdişâhlığın bir arada yürütülmesi çok güçtür. Seni talebeliğe kabûl edersem, düzen bozulabilir, halkımız perişân olabilir. Bunun vebâli büyüktür. Allahü teâlânın gazâbına mâruz kalabiliriz." diyerek, teklifini reddetti. Bunun üzerine Fâtih Sultan Mehmed Han, hocasına iki bin altın hediye etmek istemiş ise de, bunu da kabûl etmedi.
Mimarlık ve Felsefe
İyi, güzel, hoş da niçin Feth'in sonuçları üzerinde durulmaz? Yani en son thlilde, fethettik de n'oldu, sorusunun hakkı verilmez? İstanbul'u ne haldeyken aldığımızı, nasıl ve ne surette yaşattığımızı ve son yetmiş seksen sene içinde şu canım beldeyi ne hale getirdiğimizi niçin adam gibi müzakereye açmayız da bu şehri nasıl ve ne zaman fethettiğimizi davul zurnayla kutlamayı marifet sayarız?
İslam irfanı, sadece canlılara değil, taşa toprağa da hürmet etmeyi emreder. Oysa biz İstanbul'u diri diri betona gömdük. Hem de başaşağı. Halimiz ortada, İstanbul'u bizden sonrakilere, bize bırakıldığı gibi bırakmıyoruz. İstanbul'a özgü bir irfanı ifade ve temsil etmeyi başaramadık, hakkıyla tecrübe bile etmedik. Şehrin her tarafına bayraklar dikmeyi vatan sevgisinin, minare hoparlörlerinden sonuna kadar açıp sokak ortasında Tanrı'ya kurban sunmayı din sevgisinin tezahürü gibi görüyoruz ama İslam irfanının bize öğrettiği nezahet ve zarafetin ne denli uzağına düştüğümüzü farketmiyoruz bile.
Sayfa 102 - Kapı Yayınları 1. Baskı _ 2012Kitabı okudu
