Her fâciayı unutmak mümkün, olup biten bütün bunları unutmak olabilir.
Ama İslâmın başına geleni avutacak ne bir neşe olabilir, ne unutturacak bir korku.
İçim ilk defa Sezai Karakoç okumanın verdiği sevinçle dolu . Hep gönlümde okumayı istediğim yazarlardan birisiydi , ziyadesiyle kitaba başlarkende bitirirkende mesut oldum . İyi ki dediğim yazarlardan ve kitaplardan birisi oldu .
#Yorumum
Elimde bulunan kitap eski basım ,1985 yılına ait . Sayfaların rengi ,kokusu ve dokusu o kadar bana eskiyi anımsatıyor ki ..her şeyin eskiden güzel olduğuna inanan yapımın pekişmesine neden oldu .
Velâkin Kitap ,1967 de Üç Kaside adıyla yayınlanmış bulunan eserin genişletilmiş baskısı .
Sezai Karakoç bu kitabı şöyle bir gayeye ulaşmak için yazmış ;
Geleceğin şairlerine çağrı gibi yâni geçmiş zaman islâm duyarlılığından bir esintiyi çağa taşımak . Ruhlarda ,bir an için tarihin kalbinde titreşip duran islâm duyarlık ve heyacanından yüksek gerilimli bir akımı yeniden doğurma niyeti .
Sonrasında , İslam medeniyetinde ki şiirin ulaştığı seviye zenginlik ve derinliğin öbür medeniyetlerinkinden çok üstün olduğu gerçeğinin belirtmek istemiştir .
Önemli isimler yer alıyor bu kitapta ;
Kâab Bin Züheyrin Kaside 'i Bürde'si , İmam'ı Büsirinin Bürüyen Kasidesi .. ve son kısımda da mesnevinin başlangıç bölümü var .
İslâmda şiirin bambaşka ruhâ hitap ettiği gerçeğini yine anlamış bulunmaktayım . Ruhâ hitap etti
Şiirin aslolana yakın olduğu gerçeği ile ..
"Bu ülkede her ânlama kıyıldığı gibi şiire de kıyılmıştır ."
