Duyguların sana ne söylüyor duy!
Her an mutlu olmak diye bir şey yok. Mutluluk kadar sıkıntı da var hayatta. Huzur kadar huzursuzluk da var.
Hepsini hissedeceğiz. Gece olduğu için gündüz de var.
Siyah var ki beyaz da görünüyor. Hayatın dengesini gör.
Kesintisiz huzur ve mutluluk hali yoktur. Yersiz bir hedeftir bu... Mümkün değildir. Ne yazık ki yeni çağın hız insanı, kesintisiz, sürekli bir mutluluk haline inandırıldı. Üstelik zorlandı ve alıştırıldı da... Kendini biraz mutsuz ya da huzursuz hissettiğinde endişeleniyor, ne yapacağını bilemiyor. Kendini kısa süreli mutluluk halleriyle avutmak için ya sigara içiyor, ya uyuşturucu kullanıyor, alkol alıyor, yemek yiyor, televizyon izliyor, dizilere sarıyor. Bir tür bağımlılık geliştiriyor. Oysa acının doğal olduğunu kabullense ve yaşamayı seçse, acı zaten gelip geçecek. Ancak acıdan kaçmaya çalıştıkça acının geçmesi de zorlaşıyor. Acıya dayanıksızlık baş gösteriyor.
Hastanelerde kalp atışlarını ölçen elektrokardiyografi cihazını görmüşsündür.
Yaşayan insanın kalp atış çizgileri nasıldır?
Peki ya bir ölününki nasıl görünür bu cihazda?
Yaşıyorsan iniş de vardır çıkışlar da vardır hayatta.
Sorunu olmayan korkmalıdır hatta. Belki öldüğünün farkında bile değildir çünkü...
Hayatın zıtlıklarla var olduğu bir dengedir burası...
Siyah olmadan beyazın olmayacağını algılamak, diken olmadan gülün olmayacağını bilmek...
Bir tevekküldür bu seviye.
M A G D A L E N E L Y A Z M A S I
Ne yaptığını anlamadım.
Ama dirilişinden sonra onu Ka'sında
gördüğümde her zamanki gibi ışıltılı ve güzel
olduğunu anladım.
İnisiyasyon bakış açısından Yüce Tanrı Horus
olmak, kişinin insan formundaki en yüksek bilinç
potansiyellerini harekete geçirmesi anlamına gelir.
Ancak bu geleneksel olarak kişinin yalnızca kendisi için yapılırdı. Ancak
