Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Almodovar teoremi kitabını okuduktan sonra aklıma geldi yeniden bu muhteşem tiyatro oyunu.
Koca bir burnun arkasına saklanmış güzelliklere; güzel sözlere, düşüncelere sahip bu adam gerçek bir yaşama sahip olmuş. Öyle bir yaşama sahip olmuş ki üstüne kurgulanmış öyküler, tiyatrolar yazılmış.
Kitabı okuyalı birkaç sene olmasına rağmen aklımdan çıkmıyor bu büyük cesarete sahip olan adam. Cesaretine rağmen sevdiğinin karşısında o cesaretinin yerini büyük bir özgüvensizliğin alınışını… Burnunu herkese karşı büyültükçe büyültebilirdi fakat sevdiği kadına karşı yapamıyordu. Daha da kötüsü oldu sonunda sırf güzel diye başka bir adama bakan Roxanne’nin sırf mutlu olması için kendi sözleriyle, kendi o muhteşem sözlerinin dolayımıyla bu güzel adamla bir araya getirdi.
youtube.com/watch?v=QUJpGqQ...
En sevdiğim sözler de herkesin olduğu gibi bunlar oldu. İçine girdiğim çıkmazın akademiye atılmadaki bu yolda verilecek imtiyazlar için içimde oluşan çığlıkların dile gelişiydi, bu sözler. Farklı şeyler için söyleniyordu elbette.
“Ama şarkı söylemek, düşlemek, gülmek, yürümek... Tek başına... Özgür olmak... Dünyaya kendi gözlerinle bakmak...”
Çağlar değişse dahi insan her zaman aynı durumlarda buluyor kendini. Belki de geçmişte yazılan romanlarda kendi içsel diyaloglarımızı bundan dolayı buluyoruz. Zaman ilerleme de gelişmeler ilerleme denilecek bir muallakta fakat insan hala aynı insan.
İSTEMEM! Hiyerarşi de birilerine yaltaklanarak gelinecek şeyler istemem… EKSİK OLSUN!
Oysa büyüktür sendeki sen.
Seni Sana Bırakamazdım Ömer Sevinçgül’den okuduğum üçüncü kitap. Kitap genç okurlara sesleniyor. Belki kendini genç hissedenlere. Yani bana. Farklı bir üslupla kaleme alınmış. Sosyal medya aracılığıyla yapılmış yazışmalar. Bir genç kızın sorularına verilmiş cevaplar var. Sorular daha çok gençlerin gündeminde olan sorular. Cevaplar ise okunan
Hikaye Ama Masal Değil!
İşyerindeydim, nöbette, yalnızdım, öyle umdum en azından. Çayımı koydum, dikkatimi toplamaya çalıştım, yazarla baş başa kalayım diye. Oğuz Atay’ın öykü kitabını bu akşam bitiririm diye düşünmüştüm. Ya da bir ara aklıma öyle gelmiş sonra vazgeçmiş olabilirim. Emin değilim okuyorum sadece...
Şimdi anladım, aslında bu kitapla başlamak lazımdı Atay’ı
Çirkinliğinden insanlardan kaçan bir insanın hikayesini okuduk. Ama bu kadar basit bir hikaye değil. Gururuna en ufak bir tehditi hırçın ve sivri
dili ile karşısındakinin canını yakarak cevap veren bir karakter. Karşısındaki kimsenin şanına, makamına değer vermeyen, gerçekleri tokat gibi kimseden çekinmeden karşısındakinin yüzüne vuran usta silahşör. Kılıçtan kullanmaktan daha usta kelimelerde. Yeri geldiğinde insanın en derin duygularına kendisinden bekledik şekilde naif dokunuşlarla kendisine hayran bırakan bir şair oluveriyor. Zamanını aşan bir eser olduğundan okunmayı hak eden bir eser. “İstemem eksik olsun!” tiradını Rüştü Asyalı’dan dinlemenizi okuma lezzetini arttıracağından tavsiye ederim.
680 syf.
10/10 puan verdi
Hissetmek ne renktir acaba?
Fernando Pessoa
“Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?” diye başlayan bir kitap nasıl kötü olabilir ki...
Var olmak... kaç kez canımı yakmıştır. Ahh Fernando nasıl bu kadar içimde olabiliyorsun, nasıl elimi kolumu bağlayıp, yalnız değilsin diyebiliyorsun?
Ben de anlamak için yok ettim kendimi senin kadar. Keşke anlamasaydım insanların bakışlarındaki rengi, yüzlerindeki uçurumu, ellerindeki izleri... Anladıkça hüznün kaşifi oldum. Anladıkça sahibi olduğum bir acıyı doğurdum ve ondan ölene kadar sorumluyum.
İçimde rastlayamadığım kadar bu kitapta rastladım kendime. Kaç defa kafa kafaya çarpıştım, kaç defa tanıdık duygulara sarıldım.
Gel gelelim gerçeklere. Kitap 675 sayfadan oluşuyor. Belli bir olay örgüsü yok. Parçalardan oluşmuş olan bu kitap, Felsefe- Düşünce tarzında ele alınmış aforizma tadında bir eserdir. “Hiçlik” temasıyla huzursuz eden bu kitabı yaşınız, acınız her ne olursa olsun, kendinize ait bir cümle bulup altını çizeceğinize eminim dersem büyük konuşmuş olabilirim ama belki de eksik konuşmuşumdur.
Ben okurken büyülendim dersem yüksek beklentiyle hüsrana uğramanızı istemem. Sonuçta beni büyüleyen şey belki de sarsıntılarımı bir başkasının da yaşamış olmasıdır. Ya da Pessoa’nın her şeyden haberi var. Sonuçta kendi katranlı penceremden bakıp yazdım bunları sizin için gökyüzü hala mavi olabilir. Ben rengini bilmiyorum hissetmenin, okuyun ve siz karar verin...
Keyifli okumalar dilerim.
Ah o burun...
Aydan çıkıp geldiğini iddia eden şövalye.
Çok fazla tiyatro oyunu okumayı sevmeyen beni bile okumaya itti Cyrano de Bergerac karakteri. Yer yer alaycı, nüktedan, zeki, aşk dolu halleriyle kendine hayran bıraktı. Daha önce “istemem, eksik olsun” tiradını izlemiştim film uyarlamasından. Dublajın da etkisiyle hafızamda yer etmişti ama okuyunca daha da etkilendim. Baş kaldıran tavrıyla unutulmaz karakterlerden biri oldu benim için.