Ne kadar düşünürsem düşüneyim kendime o kadar kızıyor ve beni buraya getiren kaderden şikayet ediyordum.
Dünyadaki her şeyden çok korkuyordum. Yerin dibine batmak, yok olmak isterdim.
Düştüğümüz çukurdan, Tanrı’ya: “Beni neden bu kadar güçsüz yarattın?” diye seslensek, şu cevabı duyarız: “Seni uçurumdan çıkmak için güçsüz yarattım, ama oraya düşmemen için de yeteri kadar güçlü yaratmıştım.”
“Hakikatten yayılan ışığı seviyorlar, ama o ışık kendi yanılgılarını ortaya çıkardı mı ondan nefret ediyorlar. Çünkü aldatılmak istemiyorlar, aldatmak istiyorlar.”
Konuşanların sırrı yoktur. Ve hepimiz konuşuruz. Kendimize ihanet eder, kalbimizi teşhir ederiz; her birimiz dile gelmezliğin celladıyızdır; her birimiz sırları, en başta da
kendi sırlanmızı yok etmek için yırtınırız. Ötekilerle görüşmemiz de,
kendimizi boşluğa doğru bir yarış içinde hep birlikte alçaltmak içindir; ister fikir teatisi olsun, ister itiraflar ya da entrikalar ... Merak, sadece cennetten dünyaya düşüşe değil, her günkü sayısız düşüşe yol
açmıştır.
Sayfa 21Kitabı okudu
Düşündükçe kendime kızıyor, beni buralara düşüren kadere isyan ediyordum. Oysaki bu kaderi ben yaratmıştım.