Savaş ve Barış Mustafa Kemal Anlatıyor
Kaçınız kendi kendinizi rezil etme biçimlerinizin listesini çıkardı, bilemiyorum.
J. L. Austin, A P/eafor Excııses
(Bahaneler için Ricaname)
Kaçınız kendi kendinizi rezil etme biçimlerinizin listesini çıkardı, bilemiyorum.
J.L. AUSTIN
A Plea for Excuses - Bahaneler için Ricaname
Sayfa 10 - Metis YayınlarıKitabı okudu
J. L. AUSTIN, "Başka Zihinler"
Sanki hiç sormuyoruz, "Nereden biliyorsun?" ya da "Nasıl inanıyorsun?" diye.
Sayfa 13 - MetisKitabı okudu
derûnî âhenk ve etki-söz
Yahya Kemal'in 'derûnî âhenk'ine [Rahip Bremond'un rythme intérieur'üne] dil felsefesi bağlamında bir karşılık bulunabilir mi?
'Derûnî âhenk', adı üzerinde, bir müzik, dolayısıyla da ses'in kullanımı sorunudur;
- şiirde sentaksın [Yahya Kemal'in deyişiyle; istif'in], sözcüklerin eklemleniş tarzına ilişkin yapısına içkin olarak ürettiği bir derin ritim.
Yahya Kemal'in, Nedim'in, “dökülen mey, kırılan şîşe-i rindan olsun”, dizesini örnekleyerek söylediği gibi, bu dize şedîd bir hazzı imleyen [bir] insanlık durumunu dilegetirir. Bu dize, bana göre elbet, tastamam bir esrime, yine Yahya Kemal gibi söylersem, edânın hazzıyla harab olma durumudur; - belki de, deyiş yerindeyse, edânın [sessel] müedda'ya uygunluğunu öngörerek, çakırkeyif bir ağızla okunması gerekir. Tıpkı, Tanpınar'ın, Fuzulî'nin, “esîr-i gurbetiz biz, senden özge âşinâmız yok.” dizesi için söylediklerinden yola çıkarak bu dizenin de hüzünlü bir içlenme sesiyle okunması gerektiği gibi...
Sorum şuydu: 'Derûnî âhenk', dil felsefesi bağlamında temellendirilebilir mi?
J. L. Austin'in [ve sonrasında John Searle'ün], 'edim-söz' [speech act] kuramı, bu temellendirmeyi olanaklı kılabilir.
Austin'in önerisi, tümcelerin konuşma dilinde sözel olarak dile getiriliş biçiminin, belirli bir heyecan [ben 'insanlık durumu' demeyi tercih ediyorum!] durumunu [öfke, hüzün, sevinç, neşe, kırgınlık vd.] imlediğidir: Söz'ün etkisi; - 'etki-söz edimi' [perlocutionary act].
Sayfa 27 - Yapı Kredi Yayınları, 1. basımKitabı okudu
.
Her şeyin ne kadar belirsiz olduğunu göstererek ne kadar akıllı olduğumuzu göstermek yeterli değildir.
...
Yalan söylemek ile "yanlış" bir söz vermek arasında bariz benzerlikler vardır.
Sayfa 56 - metis yayınlarıKitabı yarım bıraktı
Hiç yanılgıya düşmeseydik, onları nasıl düzeltebilirdik ki?
Sayfa 49 - metis yayınlarıKitabı yarım bıraktı
Sahne gerisindeki herkesin- ışıkçıların, yönetmenin, hatta suflörün- varlığını inkâr etmek gibi bir niyetim yok; itirazım yalnızca oyunda lüzumsuz kalabalık yaratacak birtakım işgüzar dublörlere.
Sayfa 47 - metis yayınlarıKitabı yarım bıraktı
Maskeli balodaki maskeli kişilere benziyorlar. Betimleyici ya da saptayıcı bir olgu bildirimi maskesi takmış olmaları da hiçbir biçimde zorunlu değil. Ancak neredeyse her zaman öyleler; tuhaf olanı da, en belirtik biçimlerini aldıkları zaman da öyle olmaları.
Sayfa 41 - metis yayınlarıKitabı yarım bıraktı
Peki bunu olanaklı kılan, dile bu yoktan var etme gücünü veren nedir?
Sayfa 26 - metis yayınlarıKitabı yarım bıraktı
.
Genellikle "belirsiz" olarak adlandırılan kelimelerin kendileri değil, kelimelerin kullanımlarıdır.
...
.
Davranışları tartışırken 'özgürlük'e takıntılı hale geldiğimiz gibi, ifadeleri tartışırken de 'hakikat'a takıntılı hale geliriz.
Özgürlük gibi, gerçek de minimum veya yanıltıcı bir idealdir.
...